کیمیای آگاهی

رویکرد زنبوری، رویکرد مگسی و رویکرد انسانی ( واقع بینانه و آگاهانه )به زندگی و محیط پیرامونمان :

تا به حال به تفاوت زنبور و مگس فکر کردین ؟

دشتی پر از گل های بهاری و نوشکفته زیبا و رنگارنگ رو تصور کنید، عطر گلها فضا رو پر کرده و بیننده رو مستِ تماشا میکنه. حالا اگه یه مگس به باغ بهشتی ما وارد بشه چیکار میکنه ؟

مگس، زمان زیادی میگرده تا در بین اونهمه زیبایی ، زباله ای رو پیدا کنه و روی اون بنشینه !

حالا یه مرداب و باتلاق متروک رو تصور کنید! لجن ، همه جارو گرفته ، بوی گندیدگی تو فضا پیچیده و تحمل محیط ، کار سختیه. وقتی یه زنبور رو اینجا رها کنیم چیکار میکنه ؟ زنبور میگرده و در بین اونهمه آشفتگی و کثیفی لابه لای لجن ها، گل نیلوفری رو پیدا میکنه، روش میشینه و از شهدش مینوشه !

 فرد یتیم ، دنیا رو با عینک بدبینی نگاه میکنه، مثل مگسی که گفتیم در بهترین و مناسبترین شرایط هم ، بهانه ای رو برای نالیدن و شکوه کردن و ناراضی بودن پیدا میکنه و حاضر نیست زیبایی های اطرافش رو ببینه و ازشون لذت ببره .

از طرفی فرد معصوم خوش بینه و فقط و فقط خوبی ها و بهتره بگیم آنچه میخواهد رو میبینه، اتفاقات ناخوشایند اطرافش رو نمیبینه و اگر هم ببینه انکار و فراموش میکنه .

به نظر شما کدام یک درسته؟ کدومشون واقعیت رو میبینند ؟ قراره مگس باشیم یا زنبور؟

هیچکدوم !!

ما قراره انسان باشیم !!!

نه اینکه میخواهیم ساده لوحانه و خوش باورانه در رویاهامون زندگی کنیم و خودمون رو از واقعیتهای زندگیمون دور نگه داریم و نه اینکه بدبینانه و نا امیدانه همه چیز رو تیره و تار ببینیم و چشممون رو به روی اینهمه زیباییهای زندگیمون ببندیم .

میخواهیم واقع بینانه و انسانی به دنیا نگاه کنیم و واقع بینی از تعادل بین معصوم و یتیم حاصل میشه ! پیرامونمون را واقع بینانه مشاهده کنیم ، از زیبایی ها لذت ببریم و از   طرفی ، کاستی ها و مسائل زندگیمون رو هم ببینیم و درصدد رفع و بهبودشون بر بیایم و به هر نحوی از همه اینها برای رشد و تعالیمون استفاده کنیم.

فرد واقع بین وقتی به دشت گل میره ، هم گلها رو میبینه و هم ، زباله ها رو ، از گلها لذت میبره و زباله هایمحیط رو کود میکنه  تا ازشون استفاده کنه، و وقتی به مرداب میره  در عین اینکه از گلهای مخصوص اون محیط لذت میبره ، از املاح و مواد معدنی موجود در لجن ها استفاده میکنه. با هر کدوم از رویکرد های معصوم و یتیم به تنهایی، نمیتونیم واقعیت رو ببینیم تا ازش درس بگیریم و رشد کنیم !

در حالیکه با واقع بینی قادر هستیم نقاط ضعف رو به قوت ، تهدید ها رو به فرصت و مسائل زندگیمون رو به آگاهی تبدیل کنیم ، رشد کنیم و متعالی بشیم.