معصوم همه چیز و همه چیز را با هم میخواهد. هر چیزی که نصفه باشد و یا با رویاهای ایده الیستی او همخوانی نداشته باشد را بی ارزش می داند.
کمال طلبی معصوم از جایگاه بررسی و دقت عمل و واقع بینی نیست ، بلکه بیشتر شبیه اروزهای بچه ای است که عادت داشته همه چیز مطابق میل و خواسته او مهیا باشد.
و از اونجاییکه عموما مسیولیت کاری را قبول نمیکند، مهیا نبودن این کمال بی نهایت همیشه بهانه ای به نظر خودش موجه برای نصفه و نیمه رها کردن وظایف و سلب مسیولیت هایش بحساب میاید.
در ادامه مطالب با ریشه های این رویکرد و رفتار معصوم بیشتر آشنا میشویم