کیمیای آگاهی

کهن الگوی آفرینشگر نیز مانند سایر مراحل سفر قهرمانی ، مخاطراتی را پیش روی قهرمان می گذارد . 

در مورد کهن الگوی آفرینشگر و جلوه های حضور آن در زندگی مان می بایستی همواره هوشیار و حادق بوده و مترصد باشیم که در هر تعاملی و هر ارتباطی این کهن الگو حق فعالیت و حضور فعال در زندگی مان را نداشته و صرفاً در تعامل مستقیم با گذشته شخصی مان و آنچه که تجربه ای است که برای ماست 

ومی بایستی فعال شده و با رویکردی که در لحظه به آینده داریم و تحت تاثیر زمان حال و حضور با تمامیت وجودی مان در این زمان است که می تواند زایش و آفرینش و خلاقیتی همسو و همراستا با گوهر وجودی مان و تجلی مربوطه ایجاد نموده و به سمت آن رهنمونمان سازد

 و لاغیر ایجاد و اختیار هرگونه رویکرد دیگری با مسئله آفرینشگر می تواند دردسرهای بزرگ و غیرقابل جبران و سهمگین ابدی را که مانع و منحرف کننده ما از مسیرمان باشد را ایجاد و ایجاب نموده و رشدمان را در لحظه با مسائل غیر منتظره جدی و تعیین کننده ای مواجه سازد . 

و با رویکرد مذهبی به مسئله آفرینش و خلاقیت و خداگون بودنمان میتوانیم بگوئیم ‌

« لَوْلاکْ لَمَّا خَلَقْتُ الْاَفْلَاکْ »

 خداوند به محمد می فرماید اگر تو نبودی آفرینشی نبود و درک و تشخیص و مفهوم نمادین و فراشخصی دیدن آن می توانیم به این به این نکته پی برده و آگاه باشیم که همه خلایق و مخلوقات به نوعی برای ما و به علت ما در جایگاه اشرف مخلوقات اتفاق افتاده 

 به جرأت بگوئیم که بسیاری از خلایق بعدی نیز به نوعی مستقیم و غیرمستقیم مخلوق این اشرف مخلوقات هستند و با همان رویکرد خدای گون بودنمان و اینکه خدا در جایگاه کن فیکون قرار دارد درمی یابیم که ما نیز به عنوان تجلیات خدای گون حتی اگر در قالب و ارتعاش و در سطح فیزیک قابل حس به ظاهر قادر به این خلق نباشیم در لایه متافیزیک و در ارتعاشات پایین تر همکار خدا بوده 

و در لحظه با افکار و عقاید و رفتارها و منش و رویه هایمان در حال ایجاد و تولید انواع خلایق با نامهای مختلف و گوناگون و تجلیات ویژه و منحصر به فرد خود هستیم و چه حوزه های فیزیک و تجمعات انرژی که در جهان هستی می آفرینیم و بقایشان را به بقای کائنات متصل می گردانیم .