کیمیای آگاهی

تبدیل والد نکوهشگر به والد حامی در درون هر یک از ما

تعداد بازدید : 871 تاریخ انتشار : ۱۳۹۹/۰۳/۱۱

اگر والد درونی ما ، بصورت ناآگاهانه ، یعنی با انرژی جنگجوی غیر سازنده که تنها به نتیجه می اندیشد و یا با نابودگر رو به عقب یعنی غلط کردن رفتار گذشته بصورت پیاپی و بدون بررسی تجربه و گرفتن درس آن ، کودک درونمان بسیار آسیب می بیند.

در صورتیکه والد درونی ما می بایستی بصورت حامی سازنده وارد عمل شود. بیایید با مثالی این موضوع را بررسی کنیم :

 

فرض کنید که روزی شما را از سرکارتان اخراج می­کنند ناامید به خانه بر می­گردیدو از نظر روانی کاملاً یتیم هستید

و اگر جنگجوی ناسالم ناآگاه و غیرسازنده­ای داشته باشیم به ما می گوید :

عجب آدم بی­عرضه و نالایقی هستی که کارت را به این راحتی از دست دادی. قبلاً هم که بهت گفته بودم که اگر این جور بخواهی کار کنی قطعاً اخراج خواهی شد.»

 

در این حالت حامی سالم می­تواند وارد عمل گردیده و بگوید:

« کمی ملایم­تر و مهربان­تر باش. او فقط باید کمی آگاه­تر بشود تا یاد بگیرد که چگونه کار کند و طرز برخورد و رفتارش با رئیسش، چگونه باشد.» و پس از این متوجه خواهی شد که قضیه اینجوری نخواهد ماند و همه چیز به زودی روبه­راه شده و بهتر می­شود «و خیلی خوب یاد می­گیرد که چگونه می­بایستی کار کند.»

در حالت بهتری، از ابتدا  والد حامی درونی­مانفعال شده و به ما می­گوید: «بسیار خوب اشکالی ندارد، حالا که دیگر کاری نمی­توانی انجام دهی، الان برو یک دوش آب گرم بگیر و استراحت کن. تا بعد ببینیم سرِ صبر، چه کاری باید انجام دهیم.»

در این حالت اگر جنگجوی سالم و سازنده داشته باشیم به قصد پاسداری از حد و حدود ما، به کار افتاده و به ما می­گوید: که تو با آگاهی آن زمانت نهایت تلاش خودت را انجام دادی و اگر هم کم­کاری و نارضایتی اتفاق افتاده بهایش را می­بایستی پرداخت کنی ولی حالا فعلاً این قضیه را حتی به کسی که ممکن است در این مورد تو را مورد سرزنش قرار داده و ناراحت کند، نگو و در میان نگذار تا کمی اوضاع رو به راه­تر شود و حال و احوال خودت هم بهتر شود.»

 

و بعد به دنبال کسی می­گردیم که بتوانیم مطلب را با او در میان گذاشته و یا احیاناً در یافتن راه حل در این مورد از وی طلب کمک نماییم.و یا اینکه تصمیم جدیدی در اوضاع و شرایط فعلی بگیریم.

در این جا است که نقش حامی را همه به عنوان رشددهنده و پرورش­بخش و تعالی­ دهنده ­مان در می­یابیم و می­بینیم که هم با ما همدلی می­کند و هم دلداری­مان داده، ناز و نوازش­مان کرده و باعث تسلای خاطرمان می­گردد و کمکمان می­کند تا از مصائب و مشکلات و چالش­های پیش روی زندگی­مان براحتی عبور کرده و درس تجربه­ها را فرا گرفته و رشد نماییم.



اشتراک در شبکه های اجتماعی

ارسال دیدگاه


طراحی و اجرا : 01WEB