کیمیای آگاهی

---

در مطلب پیشین با همین عنوان در خصوص تفکر، برنده- بازنده ، اشاره کردیم ودر ادامه مطالب به حالت های دیگرمی پردازیم :

۲)تفکر بازنده – برنده :

داشتن نگرش دوآلیستیک وسیاه و سفید دیدن درون و پیرامون ، حالت دیگری نیز می تواند داشته باشد، درست در سوی دیگر افرادی که برنده-بازنده می اندیشند و برای برنده شدن خود حاضرند هر بهائی بپردازند، افرادی را تصور کنید که همواره خود را بازنده می کنند تا دیگران برنده شوند.

آنها برای اینکه سایرین در رقابت های پیش رویشان بازنده نشود، خود را بازنده می کنند تا دیگری برنده شود و به این شکل می خواهند ، به نوعی از دیگری حمایت کند!!

 

…………………………….. 

 

به عنوان مثال تصور کنید کسی برای دوستانش نقش مادرداشته باشد ، با چنین احساسی در رقابت های احتمالی به دلیل دلسوزی های نا بجا ، پا پس می کشد و خودرا از روی عمد بازنده می کند تا دوستش برنده باشد.

این افراد که اغلب حامی غیر سازنده دارند ، علاقه و عشق و محبت خود را به این شکل (برنده و موفق شدن فرد دیگر )نشان می دهند .

برخی نیز می خواهند با مرام و معرفت ، به نحوی سایرین را برنده کنند !

به عنوان مثال در این خصوص مسابقه کشتی را تصور کنید که در آن ، فرد قویتر که از لحاظ جسمی و بدنی در موقعیت بالاتری قرار دارد و قاعدتاً برنده مسابقه است ، دلش به حال رفیقش بسوزد و از روی دلسوزی و بدون در نظر گرفتن موقعیت خود و رقیب ، خود را بازنده میدان کند.

در حالیکه در حالت برنده برنده آن می توان به خاطره ای که از پوریای ولی، نقل می شود اشاره کرد.

صبح روزی که مسابقه ای مهم با کشتی گیر هندی داشته ، مادر کشتی گیر رقیب را می بیند که از ناراحتی گریه می کند و نگران باخت پسرش در مسابقه با پوریای ولی است ، زمانیکه برای مسابقه می روند و متوجه می شود پسر آن پیرزن کدامیک از رقیبانش است ، جوانمردانه در مسابقه طوری کشتی می گیرد که خودش بازنده شود و رقیب هندی برنده شود ، تا با اینکار دل مادر رقیبش شاد باشد .

تفاوت این دو مثال در رفتار آگاهانه و انتخابگرانه پوریای ولی با کشتی گیر حالت اول است

 

 

 

البته در نگرش بازنده-برنده حالتی نیز هست که فرد امیدی برای موفقیت ندارند. به دلیل اینکه سایرین را از خود قویتر می بینند ، دست از هرگونه تلاشی می کشند و نا امیدانه ، در انتظار شکست خود هستند و حتی در خیال نیز لحظه ای برنده بودن و موفقیت و قهرمانی را نمی توانند برای خود تصور کنند.

افرادی که نگرش سیاه و سفید دارند، نمی توانند تصور کنند شاید دو نفر برنده باشند !! و تفکر برنده-برنده را ماﻧﻌﺔ الجمع می دانند و با خود می گویند :”مگر می شود هم من برنده باشم و هم رقیب من ؟” این نگرش از آنجایی ناشی میشود که دیگری را رقیب می بیند نه اینکه او را هم انسانی ببینید که او هم می تواند و حق دارد موفق باشد .

 

 

۲)تفکر بازنده -بازنده :

حالت دیگر تفکر ، ناشی از عدم تعادل و واقع بینی نیز وجود دارد که ،در آن همه بازنده هستند !!! زمانیکه بدبین باشیم و با عینک سیاه به پیرامون خود نگاه کنیم ، نه خودمان راه رشد و موفقیت و قهرمانی را طی می کنیم و نه اجازه می دهیم سایرین موفق شوند . دنیا را جبری غیر قابل تغییر می بینیم با سرنوشتی که از قبل با تمام جزئیات نوشته شده و همه ما هیچ کاره ایم و محکوم به شکست و بدبختی و رنج بردن در زندگی هستیم !!(اگر این مسئله در شما صادق است مطلب سرنوشت و سرگذشت را مطالعه بفرمائید)

 

 

(در مبحث کهن الگوی یتیم ، بطور مفصل در خصوص رویکرد های درونی این طرز تفکر صحبت کردیم و دیدیم که یکی از سطوح یتیم تمایل به تشکیل گروه های هم سطح دارد ، و می اندیشد اگر هیچ کس برنده نشود، تحمل باخت برای او آسان تر می شود و تمایل به هم سطح بودن با سایرین دارد !!)

با این نگرش عموماً افراد نه تنها به سایرین کمکی در طی مسیرشان نمی کنند، بلکه تا جایی که بتوانند در مسیر حرکت سایرین سنگ می اندازند. از این افراد معمولاً جملاتی با این مضمون می شنویم که “دیگی که برای من نجوشه ، میخوام برای هیچکس نجوشه “و “دیگی که برای من نجوشه می خوام سر …. توش بجوشه !!!!!”

با این نوع تفکر ، همه بازنده و شکست خورده هستند و هیچ راهی برای بهتر شدن و موفقیت وجود ندارد !

این مطلب ادامه دارد ….

اشتراک در شبکه های اجتماعی

---