کیمیای آگاهی

---

یکی از خصوصیات بارز یتیم، بدبینی و نا امیدیاواست. یتیم غیر سازنده با تمام وجودش یتیم شده و به همه چیز و همه کس بد بین میشه. وقتی این اتفاق می افته دور خودش دیوار بلندی میکشه و هر چه بیشتر در خودش فرو میره !

در حالیکه وقتی اتفاقی برامون می افته باید به اندازه همون اتفاق یتیم بشیم، نه با تمام وجود مون !

خیلی خوبه که یادبگیریم،

هر چیزی به اندازه خودش و سرجای خودش 

فرض کنید به قطب شمال رفتین و مسلما در اون سرما مثل اسکیمو ها کلی لباس پوشیدین و همه جای بدنتون روپوشاندین.  وقتی میخواین به کسی دست بدین، همه لباس ها تون رو در میارین؟  یا فقط دستکش رو از دستتون در میارین تا باهاش دست بدین؟

اینکه با تمام وجودمون برای هر اتفاقی یتیم میشیم درست به همون اندازه خنده داره که اسکیموی جوان ما تمام لباساشو در بیاره !!!

برای اندازه درست رو دیدن آنیموس (بعد نرینه وجود) لازم داریم ، تا به اشتباه با تمامیت وجودمون یتیم نشیم ! و مهمتر از اون اینکه این انرژی یتیمی رو درست سر جای خودش یعنی در همون راستایی که یتیم شدیم استفاده کنیم ،‌ نه در سایر پروسه های زندگیمون .

اشتراک در شبکه های اجتماعی

---