کیمیای آگاهی

هر وقت درخواست ، نیاز و یا خواسته ای دارید آن را به دیگران اعلام کنید، دیگران نمی دانند که شما چه درخواست ، نیاز و یا خواسته ای دارید؟!
اینکه فکر می کنید که دیگران خودشان باید بدانند و یا اینکه خودش باید بفهمد یا اینکه اگر من بودم می فهمیدم یا مزه اش به این است که خودش بفهمد یا اینکه اگر فلانی بود می فهمید ، هیچکدام دلیل نمیشود که آدمی که در کنار شماست،  متوجه نیاز و یا خواسته درونی شما بشود.
متاسفانه خیلی از خانم ها و یا حتی آقایان انتظار دارند همسرشان علم غیب داشته باشد و حدس بزند که آنها چه چیزی نیاز دارند و در صدد رفع آن نیاز بربیایند و چون اعلام نکرده اند، پارتنرشان از نیاز آنها بی خبر است و کاری برای برطرف شدن آن نمی کند، که این موضوع موجب دلخوری آنها می شود.
پس لطفاً هنگامی که درخواستی دارید، آگاهانه آن را اعلام کنید و بعد در انتظار پاسخ باشید.

اول باید اعلام نیاز صورت گرفته شود، بعد در انتظار رفع نیاز باشید. البته لازم به ذکر است ، بعد از اعلام نیاز باید منتظر شنیدن ٣ تا جواب باشید:

۱٫جواب مثبت دادن وبرآورده کردن خواسته یا نیاز (بدون شک شیرین ترین و یا تنها جوابی که همه منتظر شنیدن آن هستند، همین حالت است)

٢.جواب منفی دادن و رد کردن درخواست یا نیاز ( معمولاً کسی انتظار این جواب را ندارد)   

٣.نادیده انگاشتن درخواست یا خواسته و یا ignore  کردن (  در مورد این جواب می توان گفت که هیچ کسی انتظار این جواب را ندارد) با این کار، بیشتر می تواند در حوزه امکان باقی بماند و فرصت بیشتری برای پاسخگویی دارد.

توجه داشته باشید در رابطه وقتی به کسی اعلام نیاز می شود ، بر طرف کننده نیاز حق هر سه  پاسخ را به یک اندازه دارد یعنی کسی که قرار است خواسته شما را برطرف کند حق هر سه جواب بالا را به یک اندازه دارد و کسی نمی تواند ایشان را  کنترل کند ، چون ایشان هستند که توانایی برآورده کردن خواسته شما را دارد، پس حق انتخاب با اوست و می تواند تصمیم بگیرد که کدام یک از رفتارهای بالا را انجام دهد و شما نمی توانید نسبت به او اعتراض کنید.
و اگر کسی فکر می کند چون خودش همیشه به همه خواسته های اطرافیانش پاسخ مثبت می دهد، دیگران هم موظفند به خواسته های او پاسخ مثبت دهند، سخت در اشتباه است، چون حتی این رفتار در مورد خود او هم غیر سازنده است، چه برسد به اینکه بخواهد بقیه را کنترل کند که مثل او رفتار کنند.
هر کس به این دنیا آمده تا خودش را زندگی کند و لاغیر.

بعنوان مثال پدری را در نظر بگیرید که فرزندش از او اجازه می خواهد تا با دوستانش به مسافرت برود، پدر می تواند با لحاظ کردن همه موارد ( مثلا اینکه فرزندش به تنهایی می تواند از خود مراقبت کند یا خیرو یا دوستان فرزندش، افراد قابل اعتمادی هستند و یا خیر و سایر موارد) به فرزندش هر سه جواب یاد شده را بدهد و فرزندش حق هیچ گونه اعتراضی را ندارد چون هر خطری که متوجه فرزندش شود، پدر باید پاسخگو باشد و ایشان را می خواهند.

مثلا در رابطه دو دوست با یکدیگر، یکی از دوستان از دیگری پول قرض می خواهد و یا می خواهد لباسی را از او به عاریت بگیرد، شخص برطرف کننده نیاز می تواند هر سه جواب را با در نظر گرفتن شرایط (اینکه او آدم خوش حسابی است یا خیر و یا اینکه او شخص باسلیقه ای در نگهداری از لباس است و یا خیر) بدهد  و دوستش حق ناراحتی ندارد.

یا خانمی که از همسرش خواسته ای دارد، مثلا پول برای خرید لباس می خواهد و یا اجازه برای رفتن به مهمانی، همسر این خانم می تواند ا لحاظ کردن همه موارد، هر کدام از سه جواب گفته شده را بدهد و همسرش حق اعتراض ندارد چون اگر خدای نکرده هر اتفاقی برای همسر اشان بیفتد، همه انگشتها به سمت مرد خانواده خواهد بود و اوست که باید پاسخگو باشد و هیچ کس به خانم نمی گوید چرا به اینجا رفتی و چرا این اتفاق برایت افتاد اما همه به همسر این خانم می گویند که چرا اجازه دادی همسرت به اینجا برود؟!

با توجه به مثال های یاد شده می توان گفت که هر فردی که در اعلام نیاز می کند در جایگاه پایین تر نسبت به فردی که رفع نیاز می کند، قرار می گیرد و همچنین کسی که در جایگاه پایین تر قرار می گیرد، نمی تواند جوابهای فرد بالاتر را کنترل کند.