کیمیای آگاهی

قطعا در اغلب کتاب ها و سمینار ها و مجلات روانشناسی، و… چشمتون به جمله :” در لحظه حال زندگی کن ” خورده. حضور در لحظه و گیر نکردن و گیر بودن به گذشته و آینده، به ما انرژی تمام نشدنی و فوق العاده ای میده که به کمک اون میتونیم طی طریق مسیر خودمان را با ماکزیمم انرژی ممکن انجام بدیم .

اتفاقاتی که در گذشته ما رخ داده، قطعا در لحظه حال ما ، مهم و اثر گذاره، اما اگه به جای اینکه درسشون رو بگیریم ‌و به تجربه هامون اضافه کنیم، مرتبا گذشته را با خودمون حمل کنیم ،‌ لحظه حال ، رو از دست خواهیم داد. که البته نگرفتن درس تجارب باعث حمل گذشته با خودمون میشه !!

داستانی نقل شده که : دو راهب به معبدشان باز می گشتند
راهب مسن تر که در جلو راه می رفت به رودخانه ای رسید. در ساحل رودخانه دختری جوان و زیبا ایستاده بود. او می ترسید که تنها به آب بزند. راهب مسن تر نگاهش را از دختر برگرفت و با عجله به رودخانه زد و از آن گذشت.
وقتی به آن سوی رودخانه رسید به عقب نگاه کرد و با کمال تعجب راهب جوان همراهش را دید که آن دختر را روی شانه هایش حمل می کند.
سپس دو راهب دوشادوش هم به راهشان به سوی معبد ادامه دادند.
وقتی که درست در بیرون دروازه های معبد بودند، راهب مسن تر به راهب جوان گفت: کار خوبی نکردی، خلاف قوانین ما بود، ما راهبان نباید زنی را لمس کنیم.
راهب جوان پاسخ داد: اما من او را در ساحل رودخانه پیاده کردم، آیا تو هنوز روی شانه هایت حملش می کنی؟؟

عبور دادن آن دختر جوان و زیبا ، منع شده بود اگر که از جایگاه غرایز و بر اساس شهوت و منویات نفسانی اتفاق می افتاد ، اما اگر از جایگاه انتخابگری و اگاهانه و نه بر اساس غرایز و شهوت و نفسانیات این کار انجام میگردید ، هیچ بار بازدارنده ای برای هر یک از آندو راهب ایجاد نمی نمود ! و اینکه ، راهب پس از انجام این کار  چیزی در ذهن خود نداشته و احساسی را با خود حمل نمی نموده ، نشاندهنده و نماینده وجود عنصر انتخاب در او بوده . و عدم حمل او توسط راهب دیگر صرفا بر اساس سرکوب کردن احساسات و غرایز، بوده و اینگونه رفتار کردن و انتخابگر آگاه  نبودن، در اینگونه موارد ما را در گذشته نگه داشته و   کوله بار مارو سنگین کرده و نمیگذارد زندگی در لحظه داشته باشیم .

زمانیکه حضور در لحظه داشته باشیم ، میتوانیم همزمانی های بی شماری که پیرامون ما رخ میدهد راببینیم و ازانها برای بهینه کردن تعاملاتمان استفاده کنیم.

البته توجه کنیم که منظور از حضور در لحظه، بی ذهنی نیست !! گاهی  اسم بی خیالی و عدم حضور و توجه به محیط پیرامونمون، و یا بی فکری رو حضور در لحظه میزاریم !

حضور در لحظه، یعنی با صد در صد وجودم ، حاضر و ناظر هستم، گذشته ای که آمدم و آینده ای که خواهم رفت را لحاظ میکنم و در این لحظه با حضور ذهن و روح و جسمم ، زندگی میکنم.