کیمیای آگاهی

---

برای آموزش، یادگیری و یاددهی در سطوح و مراحل مختلف، را ههای گوناگون و متفاوتی وجود دارند که بنا به مقتضیات مکانی و زمانی مناسبترین از بین آنها را انتخاب میکنیم، یکی از روشهای تربیتی قدیمی ، مرسوم و معمول ، که چه با رویکرد درونی برای  یاد گرفتن و آموزش دادن به کودک درونمان و چه با رویکرد بیرونی آن برای تربیت و حتی بعضاً کنترل سایرین، بسیار زیاد و در حالت های مختلف  مورد استفاده قرار میگیرد “مکانیزم شرطی سازی ” است!!

                

        

مکانیزم این روش بسیار ساده و آسان است، از آنجائیکه میل به لذت و دوری از درد در همه ما نهادینه است، برای عادت  به انجام کاری و یا حتی دیدن و حس کردن و فکر کردن به شکل مورد نظر ، با تمهیدات و کارها و ابزار بیرونی مثلاً جایزه، ‌پاداش و یا رفتار و گفتار خاصی که مطلوب است ، و یا بالعکس با تهدید به شرایط نامطلوب و ناراحت کننده، خود و سایرین را به انجام دادن کار خاص و یا حتی اندیشیدن به شیوه خاصی عادت میدهیم !!!

 و با این روش  به جای تمرین کردن، مشاهده گر بودن، انتخاب و اندیشیدن ، طوطی وار و بدون فکر و حتی لحظه ای درنگ، رفتار و گفتار و حتی اندیشه مشابه با آنچه قبلا آموخته ایم را انجام میدهیم .(به عنوان مثالی ملموس تصور کنید، کودکی از خوردنی خاصی مثلاً شکلات لذت میبرد و به آن بسیار علاقه دارد، برای اینکه او را به درس خواندن وادار کنیم، بعد از انجام دادن تکالیفش به او شکلات جایزه بدهیم! در یک چنین شرایطی کودک دلیل درس خواندن را نمیداند و هدف او از انجام دادن تکالیفش دریافت شکلات است!! اگر از او بپرسید چرا درس میخواند احتمالا دلیلی جز دریافت شکلات نخواهد گفت و مسلماً زمانیکه شکلاتی در کار نباشد ….!!!!)

مسلماً همه ما انسانها از دریافت پاداش و هدیه خشنود میشویم  و این میلی نهادینه است! (در خصوص انواع تائید طلبی و تائید طلبی منفی در مطالب مربوط به تائید طلبی به تفصیل اشاره خواهیم کرد ) در طی پروسه رشد از تائید گرفتن از بیرون به سمت تائید گرفتن از درون حرکت میکنیم، یعنی به این میل فطری و نهادینه در درونمان ارزش مینهیم و بدون سرکوب و یا انکار آن، از دریافت پاداش های بیرونی به سمت پاداش های درونی و شخصی حرکت میکنیم.  

  به یاد داشته باشیم، وجه تمایز انسان از حیوان ، انتخاب است.

اشتراک در شبکه های اجتماعی

---