رویکرد شما نسبت به لذت بردن و احساس شادی شعف داشتن در زندگی چگونه است ؟ آیا لذت بردن را در تقابل با رشد و تعالی میدانید ؟ به نظر شما برای رسیدن به تعالی فردی لازم است زجر و سختی و ناملایمات را تحمل کنیم و یا بر این باورید که با حال خوب و لذت بردن از نعمات زندگی هم میتوانیم به تعالی خود نزدیک و نزدیکتر شویم ؟
باورهای غالب در این خصوص را میتوانیم به دو دسته کلی تقسیم کنیم :
برخی از ما بر این باور هستیم که راه رسیدن به کمال و تعالی ، از جاده سختی های زندگی عبور میکند و بایستی همواره نا ملایمات سخت و جانکاه زندگی را به جان بخریم ، تجارب طاقت فرسا را سپری کنیم و اغلب زندگی مان را با ناله و اندوه سپری کنیم ، تا از گناهان کرده و ناکرده پاک شده و به کمال خود برسیم. با این رویکرد لذت را در ترک لذت میدانیم !
برخی دیگر نیز معتقدیم که زندگی ، فرصتی برای کسب تجارب تازه و فوق العاده و حیرت انگیز است و بایتسی تجارب را به بهترین و خوشایند ترین حالت ممکن برای خودمان تبدیل کنیم و هر لحظه از زندگی لذت ببریم ( به قول معروف “حالش را ببریم ” !!! )
وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم که در طریقت ما کافریست رنجیدن
همین لحظه ، خودمان را بازبینی و بررسی کنیم ! شما بیشتر به کدام دسته نزدیکترید؟
احساس شایستگی کنید و همواره آگاه باشید که هر آنچه که دارید لایقتان بوده و بهترین هر چیزی را و یا هر آن چیزی را که جهان هستی برایتان مقرر کرده که از آن بهره مند گردیده را پذیرا بوده و از آن آگاهانه لذت ببرید و آنرا برخود حرام نکنید و بر اساس آن شاکر باشید نه اینکه از جایگاه عدم ارزش بخود آنرا برخود حرام کرده و خود لایق آن ندانسته و آنرا بر خود حرام کنید.
بیایید از تک تک لحظات فوق العاده و بی نظیر و منحصر بفرد زندگی مان با تمام وجود لذت ببریم و با آغوش باز به تعامل با تجارب روزمره مان چه سهل و چه سخت بپردازم. شاید برخی از وظایف شخصی زندگی مان را دوست نداشته باشیم ! اما با تغییر رویکردمان ، گام به گام ، ابتدا آنها را تبدیل به تجاربی کنیم که از آنها بدمان نمی اید و نگاه “پله هایی برای رشد” به انها نگاه کنیم و سپس در گام بعدی ، عاشق تک تک آنها شویم.
به عنوان مثال شاید شستشوی ظروف منزل تا به حال برایمان وظیفه ای اجباری و دوست نداشتنی بوده باشد. اما از این پس بعدی لذت بخش و شادی آفرین در آن پیدا کنیم و به جای ناراحتی از انجام وظیفه ، با شور و هیجان به آن نگریسته و آنرا پله ای برای نزدیک شدن به تعالی خودمان ببینیم . با این رویکرد ، هر یک از رفتار و گفتار و اندیشه های ما ، ما را به شعف و تعادل و تعالی مان نزدیکتر میسازد.
علاوه بر این ،به خاطر داشته باشیم ،زمانیکه نعمات را ببینیم و شکر گذاری کنیم ، از آنجائیکه به هر چه بیاندیشیم ، آنرا فرا میخوانیم و جذب میکنیم ، ( در صورت تمایل مطلب مربوط به اعلام صحیح را مطالعه کنید ) نعمات و مواهب پیش روی ما بیشتر میشود ! در سوره ابراهیم ، ایه ۷نیز در خصوص اهمیت شکر اشاره شده است “لئن شکرتم لازید نّکم و لئن کفرتم انّ عذابی لشدید” که میفرماید، اگر شکر بگذارید،نعمت را برایتان زیاده کنم و اگر کفر بورزید بدرستی عذابم شدید است .
شکر نعمت نعمتت افزون کند کفر نعمت از کفت بیرون کند
از مواهب و نعمتهای الهی که در اختیارمان است آگاهانه استفاده کرده و شکر گزار باشیم تا همواره افزایش یافته و بیشتر شود.