کیمیای آگاهی

---

نقاب، پرسونا، چند شخصیتی، نقش، دو رویی، چند رویی، عدم ثبات شخصیتی، رسالت شخصی و هیچ بودنمان.

تا حالا با افراد چند شخصیتی تعامل داشتید؟ آیا می توانید تفاوت این افراد را با کسانیکه انتخابگر رفتارشون هستند و در لحظه به تیپهای شخصیتی متفاوت شیفت می کنند را متوجه بشید؟

افرادی رو که به اصطلاح چند شخصیتی خطاب می کنیم  کسانی هستند که هر لحظه به شکلی در آمده و  شخصیتی متفاوت را بروز می دهند ! این افراد، معمولاً ثبات رفتاری و شخصیتی صحیحی نداشته و به عبارتی هویت و فردیت شکل گرفته و منسجمی ندارند!  و بنا به جمله ” هر چه پیش آید خوش آید ”  و بدون هیچ دلیلی و یا بنابر عادات، الگوهای رفتاری گذشته و عقده ها، تغییر حالت و موقعیت و شخصیت و رفتار می دهند !

 

 

بسیاری از اوقات، وقتی از اونها درباره دلایل رفتارشون و این تغییرات روحی و خلقی و رفتاری و شخصیتیشون سوال کنید، توضیح خاص و یا دلیلی نخواهند داشت، چون عملاً بی هدف هستند و در ارتباطات خود، هیچ هدف و نتیجه خاصی رو دنبال نمی کنند، چه برسه که این هدفشون در راستای رسالت شخصی در لحظه شون باشه .

از طرفی فرض کنید، در مکالمه و تعامل و برقراری ارتباط با والدین و دوست و همکار و رئیس و پارتنر  و یا همسر، هیچ تفاوتی قایل نباشیم و با همه به یک شکل و با یک مدل و یک ادبیات یکسان صحبت کنیم! مسلماً تفاوت زیادی بین این حالت، و زمانیکه برای هر کدام از این تعاملات هدف و روش مخصوص به خود را داشته باشیم وجود  دارد.

فرد آگاه، هویت و فردیت منسجم و با ثبات و شکل گرفته ای دارد، او می داند که شخصیتش و خود حقیقی عمق درون خودش، حقیقتاً هیچ یک از این نقاب ها و رفتار ها و خصایص نبوده ، و هدف از انتخاب آگاهانه و در لحظه هر کدام از این نقشها و نقابها ، صرفاً برقراری تعامل بهتر و سازنده تر ، برای رسیدن به بالاترین بهره وری ، در راه رسیدن به رسالت شخصی و هدیه الهی اش می باشد .

شاید در ظاهر، این شخص در هر مکان و تعامل، به شکلی کاملاً متفاوت از مکان و تعامل دیگر دیده شود ،‌ ولی از آنجایی که هویت خود را حفظ کرده و صرفاً انتخابگر رفتار و گفتار و نوع تعاملش بوده، نه تنها چند شخصیتی خطاب نخواهد شد بلکه موفق و پیروز و قهرمان به حساب می آید .

آنچه که در اینجا حائز اهمیت است، اینکه ما این نوع نقش ها و نقاب ها و وظایف و القاب و سمت ها و نسب ها و نام ها و مقام ها و قومیت ها و اهلیت ها و ….. غیره و آنچه که دیگران و یا خودمان ، خود را بدان می نامیم را ، باور نکنیم و آگاه باشیم ، ما نه آنهاییم و نه هیچ چیز و نه هر چیز دیگر، ما فقط و فقط خود مانیم. خودی که ریشه در خدایی دارد و خدایی که هیچ مطلق است و از این جایگاه همه چیز است و هیچ نیست و هیچ است و همه چیز .

 

 

با توجه به این مطلب، هیچگاه ، هیچ بودن، خودمان را فراموش نمی کنیم و هر لحظه انتخابگر این خواهیم بود، که چه رفتار و اعمالی، سازنده و آگاهانه بوده و همواره مطابق آن عمل می کنیم و هیچگاه گوهر و جودی اصیل و الهی خود را فدای این نقش و نقابها و ….. نکرده و حقیقت الهی خود را پی می جوییم!

ای بازیگر گریه نکن ما هممون مثل همیم
صبحا که از خواب پا میشیم نقاب به صورت میزنیم

یکی معلم میشه و یکی میشه خونه به دوش
یکی ترانه ساز میشه یکی میشه غزل فروش

کهنه نقاب زندگی تا شب رو صورتهای ماست
گریه های پشت نقاب مثل همیشه بی صداست
هر کسی هستی یه دفعه قد بکش از پشت نقاب
از رو نوشته حرف نزن رها شو از پیله ی خواب!

نقش یک دریچه رو رو میله ی قفس بکش
برای یکبار که شده جای خودت نفس بکش

هر کسی هستی یه دفعه قد بکش از پشت نقاب
از رو نوشته حرف نزن رها شو از پیله ی خواب
نقش یک دریچه رو رو میله ی قفس بکش
برای یکبار که شده جای خودت نفس بکش
میخوام همین ترانه رو رو صحنه فریاد بزنم
نقابمو پاره کنم جای خودم داد بزنم!!
کاشکی میشد تو زندگی ما خودمون باشیم و بس
تنها برای یک نگاه  ،  حتی برای یک نفس
تا کی به جای خود ما نقاب ما حرف بزنه
تا کی سکوت و رج زدن نقش نمایش منه !

اشتراک در شبکه های اجتماعی

---