کیمیای آگاهی

---

رویکرد وحدت و رویکرد کثرت در فلسفه، از جمله مباحثی هستند که سالیان سال، مورد بحث و گفتگو بوده اند.  با رویکرد انسان شناسی و یا با رویکرد دینی و عرفانی و … می توان به این مسئله پرداخت. اما در این مطلب برآنیم تا با زبان ساده تفاوت آنها را بررسی کنیم .

 

 

 

در رویکرد کثرتی، همانطوری که از کلمه کثرت ( پلورالیزم ) به معنای تعدد، چندتا، بسیار و … بر می آید، توجه ما به تعدد و تفاوتها است . مثلاً آدمهای گوناگون با زبان، رنگ، قد و شکلهای ناهمسان همگی مظهری از کثرت هستند، اما اینها در ظاهر چُنین به نظر میرسند. در حالیکه همه انسان هستند و از روح الهی در آنها دمیده شده است. در رویکرد وحدتی توجه ما به وحدت وجودی و وجوه اشتراک است .

 

 

بیایید با مثالی این مطلب را بررسی کنیم.

بدن خودمان را در نظر بگیریم، واحد های مختلف و ارگانیزم های متنوعی در بدن ما وجود دارند، سیستم خون رسانی به بدن، سیستم تنفس، ماهیچه ها و مکانیزم های حرکتی، سیستم بینایی، شنوایی، لامسه و هزاران ارگان دیگه که هر یک متشکل از اندام ها، عصب ها و بخش های متنوعی هستند که از لحاظ عملکرد و حتی شکل سلول ها با هم متفاوت هستند .

 

آیا این تفاوت به معنی غیر همسویی آنها است؟ یا این نظم و چیدمان و همکاری شگفت انگیز بین آنها است که باعث می شود ما یک بدن سالم  و منسجم  داشته باشیم! وقتی به دست خود نگاه می کنیم، یک دست تنها می بینیم یا بخشی از بدن هماهنگمان را؟

  بنی آدم اعضای یک پیکرند که در آفرینش زیک گوهرند   چو عضوی به دردآورد روزگار دگر عضوها را نماند قرار

 

 

 

یا با مثالی دیگر:

فرض کنید در محله شما، بین یکی از همسایگان و شما کدورتی وجود دارد که حس دشمنی و نا خوشایندی به هم دارید، اگر به هر دلیلی دشمنی به کشورتان حمله کند، هر دوی شما علی رغم کدورت فی ما بین، به دلیل وجود دشمن مشترک، خود را یکی دیده و به اشتراکات هم که یکی از آنها هم وطن بودن است توجه میکنید و عملاً در تعامل با این دشمن مشترک خود را یکی می بینید. با فرض اینکه خطری برای سیاره زمین در راه باشد، این دایره وحدت گسترده ر شده و ما همه خود را ساکنان این کره خاکی دیده و با هم از سیاره مان دفاع می کنیم، در ابعاد وسیعتر به فکر سیارات دیگر بوده و … .

با این مثال گستردگی حوزه های پیرامونمان را با رویکرد وحدتی مشاهده کردید. پیشنهاد میکنیم مطلب تکروی یا همراهی و هم افزایی برای رشد و تعالی را در همین خصوص مطالعه بفرمائید.

در این رویکرد ما همه خود را اعضای یک پیکره می بینیم و به جای رقابت و مقایسه، جنگ، بد خواهی و … همواره در صدد رشد همسو و هماهنگ تمامی پیکرده های وجودی مان هستیم. از رویکرد دوآلیستیکی یا همان دو بینی صرف که همه چیز را دوست یا دشمن میبیند به سمت واقع بینی حرکت می کنیم و با افزایش اگاهی درمی یابیم که دشمن حقیقی  و مشترک همه ما جهل و نادانی ما است و تنها راه رسیدن به صلح حقیقی کسب آگاهی است .

 

 

 

اشتراک در شبکه های اجتماعی

---