کیمیای آگاهی

---

اصل شماره ۶- به بچه ها بگویید که چه کار بکنند نه اینکه چه کار نکنند.

 

یکی از مشکلاتی که اغلب پدر و مادرها با فرزندانشان و فرزندان با پدر و مادر هایشان دارند اینست که همیشه پدر و مادر ها به فرزندانشان می گویند فلان کارو نکن یا فلان جا نرو و یا فلان چیز رو نخور و بچه ها چون کار دیگری بلد نیستند و چه بسا لجبازی شان تحریک می شود به رفتارشان ادامه می دهند.

در صورتی که به جای اینکه به او بگوییم چه کاری را انجام ندهد، به او بگویید چه کاری انجام دهد؟!؟

اینطوری هم بچه گیج نمی شود و هم رفتار درست را به او یاد داده ایم.

 

بعنوان مثال به جای اینکه به او بگوییم مواظب باش سرما نخوری، به او بگوییم خودت رو گرم نگه دار!

یا بجای اینکه بگوییم روی در و دیوار نقاشی نکن، دیوار جای نقاشی نیست، بگوییم توی دفترت یا روی کاغذ نقاشی کن، کاغذ جای نقاشی کردن است.

و یا هزاران هزار رفتاری را که می خواهیم فرزندانمان انجام ندهند، را با این روش از آنها دور کنیم،اینطوری علاوه بر اینکه لجبازی بچه ها را تحریک نکرده ایم، حتی رفتار سازنده را نیز به آنها یاد داده ایم.

خیلی بهتر خواهد بود که این انتقال رفتاری همراه با داستان باشد، یعنی مثلا بگوییم این نقاشی های خوشگل که تو کشیدی دوست دارن تو دفتر باشن، اینطوری ما اونها رو می شوریم، پاک میشن،غصه می خورن ولی اگه تو دفتر باشن می تونیم به همه نشون بدیم، اونها هم خوشحال میشن!

 

و یا بچه ای که اسباب بازی هایش را جمع نمی کند، به او بگوییم ببین،همونطور که هر کدوم از ما خونه داریم، اتاق داریم، تو اتاق خودمون می خوابیم، این اسباب بازی ها هم خونه دارن، خونشون هم سبد یا کمد اسباب بازی هاست، وقتی اونها رو نمی ذاری تو سبدشون اونها دلشون برای مامانشون تنگ میشه، مثل تو که اگه پیش ما نباشی غصه می خوری، ماهم غصه می خوریم که بچه مون پیش ما نیست، مامان اینها هم غصه می خوره، پس همه رو بریزیم تو سبد که پیش هم باشن که خوشحال باشن!

اشتراک در شبکه های اجتماعی

---