تا حالا شده با خودتان فکر کنید چه زمانی برای بچه دار شدن مناسب است؟
و یا اینکه در چه زمانی بچه دار شوید، می توانید بهترین تعامل را برقرار کنید و رشد نمایید!؟
برای پاسخ به این مطلب بهتر است اول دلیل بچه دار شدن بررسی شود تا بهتر بتوان صحبت کرد.
دلیل بچه دار شدن در واقع ارضای حس جاودانگی و بقا برای هر فرد است، یعنی چون هر فرد میل به بقا دارد و همچنین هیچکس نمی تواند تا ابد جاودانه بماند و از آنجایی که می خواهد که تا ابد جاودانه شود ، با خلق یک موجود زنده که از سلول هایشان تشکیل شده، این حس را شفا می بخشند.
در واقع پس از لقاح و تشکیل جنین و به دنیا آمدن کودک، زن و مرد ، با موجودی در تعامل قرار می گیرند که از سلول های آنها تشکیل شده و جلوی چشمانشان حرکت می کند. بنابراین هر فردی با به دنیا آوردن بچه، احساس می کند که تا ابد جاودانه شده است.
در مطالب آیین همسرداری در مورد این مطلب صحبت شد که وقتی شخصی در زندگی فردی خود به بقا می رسد، ازدواج می کند و با ازدواج کردن و تعامل با فرد دومی، مجددا در مسیر رشد و تعالی قرار می گیرد.
حال زمانی که سرعت رشد زن و شوهر در زندگی زناشویی شان کم شود، بهترین زمان برای بچه دار شدن است چون بچه ، به تنهایی یک دنیاست و هر لحظه در حال رشد و تغییر است و باعث می شود که زن و مرد هیچ وقت احساس یکنواختی و یا عدم وجود رشد در زندگی شان احساس ننمایند.
اگر به غیر از نیاز به رشد، به هر دلیل دیگری بچهدار شوید، خیلی زود حوصله تان از بچه و بچه داری و مسئولیت های مربوط به رشد و پرورش بچه، سر میرود و به خودتان و به فرزندمان ظلم کردهاید.
پس لطفا تا زمانی که از نظر رشد، بچهدار شدن را لازم نمیدانید، نباید این کار را انجام دهید. چون تا زمانی که به بقاء در پروسه رشد خود نرسیده باشید ، قطعاً جای خالی برای گرفتن آگاهی مربوط به بچهدار شدن را نخواهید داشت و باید در سر وقت خودش آگاهی لازم برای بچهدار شدن را دریافت کنید.
متاسفانه در بعضی از خانواده ها دیده می شود که آگاهی کافی ندارند و درس و تجربه مربوط به هر بچه برایشان زود تمام می شود و مجددا” بچه دار می شوند، برای همین می بینید که بچه های زیادی دارند ولی تعامل آگاهانه با فرزندانشان را بلد نیستند.