از والدینم خیری به من نرسیده و به جز یک سری موارد نا مطلوب و دوست نداشتنی و ناپسند، که از ایشان یعنی پدر و مادرم به من به ارث رسیده ، مورد دیگری سراغ ندارم .
هر انسانی از بدو تولد ،در ناخودآگاهش خاطره ای از آرکی تایپ پدی و آرکی تایپ مادر دارد. بطور اجمالی، آرکی تایپ پدر ، یا همان پدر آسمان، ایده آل و نهایت مطلوبِ یک انسان، از پدری است نهایت قدرتمند که مطابق میل و دل خواستۀ او رفتار می کند. همچنین آرکی تایپ مادر بطور خلاصه ، مادر زمین است با عشقی بی پایان ، حمایت و ارتزاق بی نهایت و همیشگی و بی قید و شرط .
ولی در حقیقت ، همه مادر ها و پدر ها ، خود دارای کاستی ها و نقصان هایی هستند که خواسته و ناخواسته ، آگاهانه و غیر آگاهانه ،در تعامل با فرزندشان ، تبعات سازنده و یا غیر سازنده ای خواهد گذاشت .
بسته به میزان این مغایرت ، بین پدر آسمان و مادر زمین ، و آنچه والدین حقیقی در دنیای واقعی هستند، عقده ای در درون کودک شکل می گیرد، که والدین من خوب و دوست داشتنی و تمام و کمال ،و آنچه من می خواهم نیستند !!
انگشت اتهام را به سوی آنها نشانه رفتن و آنان را بابت نا آگاهی هایشان ملامت کردن ، نشانه ای از توقع و ناسپاسی ما است .
از طرفی اگر دقت کنیم در خانواده هایی با چند فرزند ، حتی با اختلاف سنی بسیار کم، رفتار والدین با هر یک از فرزندان متفاوت است . این مطلب به ما نشان می دهد علاوه بر تیپ شخصیتی و سطح آگاهی والدین در تعامل با فرزندان ، تیپ شخصیتی و رفتار ها و شخصیتِ خود فرزندان ، عامل تاثیر گذاری در تعامل ِ فی ما بین به شمار می آید .
برای شفاء دادن این مسئله در درونمان ، بخاطر بیاوریم که ما خود ، انتخابگر این تجربه و حضور فیزیکی در این دنیا به واسطه این والدین بوده ایم . در پذیرشِ انتخاب های خود باشیم و با ایجاد تعامل سازنده با خانواده خود و دیگران ، با کسبِ درس تجربه، رشد کرده و متعالی شویم . ان شاالله
در قضاوتهایمان در مورد اطرافیان و افرادی که به نوعی تجربه مشترکی با ما دارند ، دقت کنیم ، زیرا که قانون جذب بر همه این گونه تعاملاتمان حاکم و جاری و ساری بوده و قطعأ هیچگاه ما را از آن گریزی نیست ، . . .