کیمیای آگاهی

---

کرم ابریشم کوچک و نه چندان زیبا ( کرم را با حالت کرمگونه اش تصور کنید )،  بعد از تولد ، مدتی رو بی خیال و با خیال راحت و بدون در نظر گرفتن حیواناتی که ، امکان دارد برای رشد و متعالی شدن خودشون اون رو بخورند ، به خوردن بی مهابای برگ و تغذیه کامل میگذرونه، بعد از اینکه به اندازه کافی سیر شد  و به حد ترکیدن رسید !! (کسب انرژی در سطح کهن الگوی معصوم ) ، به گوشه ای میره و شروع به تنیدین پیله به دور خودش میکنه !‌و حسابی خودش رو تو اون می پیچونه و با شکم پر اونجا ، جا خوش میکنه ! 

 

مدت زمان مشخص و معلومی میگذره و کرم ما که حالا آماده پروانه شدنه، شروع به تقلا کردن و دست و پا زدن میکنه ، تا پیله دورش رو پاره کنه ، این پروسه برای پروانه جوان ، خیلی سخت و دردناک و  طولانیه ، ‌ولی بعد از عبور از این تلاش ، بالهاش جون می گیره و به آسمون آبی پرواز میکنه ! (کسب انرژی در سطح کهن الگوی یتیم )

 

پروسه پاره کردن پیله بوسیله ما ، که از دور ناظر و شاهد این پروسه هستیم،  شاید خیلی آسون و ساده بیاد ، و شاید دلسوزی مون  گل کنه و همدردی مون بگیره و  بخواهیم به هر وسیله ای ، پروسه  خروج از پیله اون پروانه جوان رو راحتتر کنیم !‌ درسته که با این کار ما ، پروانه جوان ما زودتر از پیله خارج میشه اما……………

 

پروانه ای که خودش پیله رونشکافته باشه ،‌ توان پرواز رو نخواهد داشت !!

همون پروسه سخت و دردناک پاره کردن پیله ، به بالهای اون توان پرواز میده ،‌ و ما با همدردی بیجا و نا مناسب  خودمون ، تمام زحمات اون رو بر باد دادیم و فرصت پرواز رو ازش گرفتیم !! و کل مسیر زندگیش رو به نوعی بسیار متفاوت از آنچه که باید باشه ، کنترل کردیم. 

 

پروسه یتیم هم درست شبیه همین اتفاق میمونه ، دلسوزی و همدردی بی جا ، و یا هر نوع دخالت بی جا ، فرد یتیم رو از رشد و تعالی خودش باز میداره .

اما با همدلی مناسب و درک کردن زمان و مکان و موقعیت و حالت ، فرد یتیم ، با آگاهی در لحظه خودمون می تونیم موجبات رشد و  تعالی اون فرد رو ، در راستای رسالت شخصی اش فراهم کرده و نه تنها مانع رشد دیگران نشویم که به نوعی ، با اینگونه همدلی و همراهی کردن با آنها ، با رقم زدن یک پروسه رشد دیگر در ناخودآگاه جمعی جهان هستی به رشد شخصی خودمون ، او و کل جهان هستی در راستای رسالتشون کمک کرده باشیم .

 

 

اشتراک در شبکه های اجتماعی

---