کیمیای آگاهی

---

وقتی معصوم در زمان فعالیت آن به صورت غیرسازنده و نآاگاهانه و یا هر یک از شقوق آن از دنیای امن و بهشت گونه اش خارج می شود ( که در عمل معمولاً بیرون می افتد و آگاهانه خارج نمی شود ) ابتدا سعی می کند به طریقی (غالباً با انعطاف بیشتر و مظلوم نمایی ) به همان امنیت قبلی برگردد ، ولی اگر بازگشت ممکن نبود ، شروع به زاری و عجز و لابه می کند !‌

برای بعضی از این معصومها این گونه زاری کردنها و گریه و فغان سردادن ها همیشگی است و در هر موردی می تواند تا مدتهای بسیار و حتی در بعضی موارد و اتفاقات تا پایان عمر آن را ادامه دهند و به جای پایان دادن به این گریه ها و ناراحتی ها ، با کوچکترین بهانه آن اتفاق را مجدداً در ذهنشان تداعی کرده و به اندازه روز اول و حتی بیشتر از آن ، فوران غیرسازنده احساسات را تجربه می کنند .

 

اشک ریختن و گریه هایمتمادی و زاری و فغان و گریه و حسرت همراه با حس ناامنی و با آرزوی برگشت به امنیت قبلی هیچ  فایده ای ندارد ، زیرا که جهان هستی در بعد چهارم یعنی زمان ، در حال حرکت است و یک لحظه از آن هم برگشت پذیر نیست و آنچه که برای او حادث گردیده ، صرفاً تجربه ای بوده که می بایستی معصوم از آن انرژی کسب نموده و شروع به حرکت نماید .

معصوم سوگواری اندکی و یا به اندازه سبک شدن و خالی شدن از هجمه هیجان وارده بر خودش را انجام داده و پس از آن ، پس از به دست آوردن آرامشش ، چشمان خود را با تجربه کهن الگوی یتیم پاک کرده و با چشمان باز واقعه و تجربه پش آمده برای خودش را آگاهانه مشاهده کرده و با دیدن انحراف معیار و مغایرت نیز کسب انرژی نموده و حرکت برای ایجاد امنیت خودساخته و رسیدن به استقلال آغاز می گردد .

 

زمانی که ما به جای سوگواری به زاری و فغان و گریه های بی انتها و خون گربه کردن و اشک ریزی و غیره …. می پردازیم در حقیقت کل انرژی که می بایستی با کسب و ذخیره آن حرکت خود را آغاز نموده و با گرفتن درس تجربه مان متعالی گردیم به هدر داده و هیچگاه توانایی و زمان این را نخواهیم داشت که چشمان خود را پاک نموده و توانایی دیدن و درک صحیح و درست ، از واقعه و تجربه وارد گردیده بر خود را داشته باشیم .

در حالیکه در هنگام سوگواری به جا و به اندازه ،‌ که ناشی از دیدن اتفاق و رنجشی است که حادث گردیده ، این سوگواری به کودک درون ما حس امنیت و دیده شدن می دهد . سوگواری سالم ، پروسه تخلیه خوب و بعضاً ضروری در قبال اتفاقات به ظاهر ناخوشایند زندگی ماست . البته فراموش نکنیم که سوگواری انتخابگرانه و آگاهانه و سالم باید به اندازه ای باشد که انرژی کافی به یتیم برساند نه اینکه تمام انرژی ارزشمندی که با این اتفاق برایمان فراهم گردیده را از این روش غیرسازنده و ناآگاهانه به صورت زاری تخلیه کنیم .

اشتراک در شبکه های اجتماعی

---