کیمیای آگاهی

پذیرش و آگاهی در جایگاه حقیقی خود در هرم امنیت و توانایی برقراری هرگونه ارتباط بدون اصطکاک با متولی امنیت و همچنین سایر اجزای بالاتر و پایین تر هرم امنیت با توجه به آگاهی به سلسله مراتب موجود در هرم و به رسمیت شناختن سایر تعاملات و جایگاهها

معصوم سازنده در هرم امنیت جایگاهها و سلسله مراتب را بخوبی می شناسد و می داند در هرم بعضی افراد بالاتر ، بعضی پایین تر و عده ای نیز هم سطح وی می باشند. و از آنجاییکه سلسله مراتب را می شناسد و کاملا به این مطلب واقف است ، در نتیجه در هرم امنیت، به افراد بالاتر از خود حسادت و غبطه نمی ورزد و رقابتی با دیگران ندارد . چراکه بدرستی می داند که در هرم جهان هستی سهم خود را دارد و در این جایگاه و از این طریق دریافت خود را داشته و از آنجاییکه رویکرد ، رویکرد فراوانی است ، هیچ نگرانی و دلواپسی وجود ندارد. از مواردی که معصوم بدان ایمان کامل دارد ، مقوله فراوانی است  و وقتی درخواست و خواسته ای دارد ، حتی لحظه ای هم به این موضوع نمی اندیشد که ممکن است برایش فراهم نشود و یا بدستش نرسد و یا اینکه با این خواسته وی ، در جای دیگر کمبودی ایجاد گردد. در صورتیکه با رویکرد غیرسازنده گمان بر این است که با برآورده شدن خواسته وی ، جای دیگر با کمبود مواجه شود ، در صورتیکه با نگرش رویکرد فراوانی در جهان هستی ، هیچ کمبودی در هیچ کجا دیده نمی شود و این طرز فکر معنا و مفهومی ندارد.

توجه به این نکته ضروری است که معصوم سازنده در جایگاه خاص خود در هرم امنیت کاملا نحوه تعامل صحیح با متولی امنیت و نیز افراد دارای جایگاه بالاتر از خود ، افراد دارای جایگاه پایین تر و همچنین افراد هم سطح با خود را می شناسد. بدین معنی که بطور کامل آموخته  در تعامل با افراد بالاتر از خود در هرم ، پذیرش حاکمیت داشته و برای ایشان باصطلاح کوچکی کرده و نیز برای افراد دارای جایگاه پایین تر از خود در هرم بزرگتری نماید و با افراد هم سطح خود به گونه ای هم سطح تعامل برقرار نماید. قابل توجه اینکه فرد تا کوچکتر بودن و پذیرش حاکمیت داشتن را نیاموخته باشد ، حاکم بودن و حاکمیت کردن را نخواهد آموخت . کودکی دوران کودکی خود را بطور کامل و تحت حمایت گذرانده باشد ، در بزرگسالی می تواند حاکمیت داشته و دیگران را در هرم امنیت خود ، تحت حمایت خویش داشته باشد. بنابراین اگر معصوم بدرستی رشد کرده باشد ، فرمانروا نیز جایگاه سازنده خود را خواهد داشت و بدون زندگی کردن ویا درک جایگاه معصوم ، بودن و یا زندگی کردن در جایگاه فرمانروا اصالت ندارد .

برای تبیین مطلب فوق به بیت زیر اشاره می شود که

ای بی خبر بکوش که صاحب خبر شوی                             تا راهرو نباشی کی راهبر شوی