کیمیای آگاهی

• درک عمیق و حقیقی از مقوله امنیت و آنچه در نهایت ماحصل و نتیجه آن می باشد ، داشته و در همه سطوح و لایه ها و ابعاد آن از والدین تا اولیای مدرسه تا مدیران و رؤسای اداری و سازمانی و شغلی و غیره تا مسؤولین جامعه و شهر و استان و کشور و تا متولی امنیت حقیقی که همان خدا می باشد امنیت و همه مواهب آن را با آغوش باز دریافت نموده و درونی می نمایم.

این جمله به صراحت این مفهوم را بیان می کند که چه چیزی می تواند ارزش این را داشته باشد که پذیرنده امنیت قید همه مواهبی را که در سایه پذیرش متولیان امنیت خود بدست می آورد ، زده  و کار دیگری جز  پذیرش متولیان امنیتش در هر لایه و سطحی که هستند و پذیرنده امنیت هست ، انجام دهد. در حقیقت چه چیزی می تواند پذیرنده امنیت را توجیه کند که همه مواهب و نتیجه و ماحصل آن را که آرامش است ، رها کند و پذیرش متولیان امنیتش را در هر سطح و لایه ای کنار گذارد. که براستی هیچ دلیلی جز نا آگاهی پذیرنده امنیت مسبب رها کردن این مواهب نمی تواند باشد چراکه در جهان هستی تنها یک دشمن وجود دارد و آن جهل و ناآگاهی است

. و بر این اساس هیچ شری در جهان هستی وجود ندارد و اگر به ظاهر شری هم هست ، بدلیل نا آگاهیهایی می باشد که هنوز به آگاهی نرسیده است .

در حقیقت عدم پذیرش حاکمیت از طرف پذیرنده امنیت ، در مورد هر کدام از متولیان امنیت در هر سطحی که باشند ، پدر ، مدیر مدرسه ، رئیس ، رهبر جامعه ، پیغمبر ، دین ، مذهب و در نهایت خدا ،معامله بسیار پر زیانی است که باعث می شود مواهب بیشمار و مهمتر از همه آرامش حاصل از این پذیرش امنیت را از دست بدهد.

کلیه مسائل انسان تا خدا شدن وی در سطوح متفاوت ادامه دارد و این درمورد آرامش هم صدق می کند و فی الواقع آرامش حقیقی یعنی خدا. اگر فردی به آرامش حقیقی دست یابد در هر پروسه ای که باشد این آرامش در اعماق وجودش هست و هیچ مساله ای نمی تواند این آرامش را خدشه دار کند. مثال بارز این مطلب معصومین هستند .

فی المثل میزان آرامش حضرت علی (ع) زمانیکه که در جنگ با عمر بن عبدود بودند و سر او را از تن جدا می کردند و یا زمانیکه نعلین مبارک را وصله می زدند ویا زمانیکه در دارالخلافه حکومت می کردند به یک اندازه بود. چون یک شابلون بیشتر نداشتند و آن شابلون شعف بود و در هر شرایطی و در هر شغل و منصبی مشعوف بودند . نکته جالب توجه اینکه معصومین از جایگاه آگاهی و نوزاد از جایگاه نا آگاهی مطلق این شعف را در وجود خود دارا می باشند. و هر دو هم یک حال را تجربه می کنند ولی این کجا و آن کجا !!