کیمیای آگاهی

---

در مورد عشق حقیقی چه می دانید ؟

                                                       عشق حقیقی غذای معنوی ماست

.

و آن چیزی است که بخش هیچ مان فعال می سازد و تقویت می نماید و شارژمان می کند که در تعادل سه بعد وجودیمان به سمت آن از طریق همپوشانی در تعادل این سه حوزه از جنس شعف ، حرکت نمائیم و حرکت ما در جهت رشد است که به ذهن و جسم و روحمان ( آن بعد از وجودمان که منصوب به روح است یا همان رسوبهای روح و یا تجربه هایی که می بایستی از آنها عبور نمائیم ) زندگی و حیات می بخشد و بدون این عشق حقیقی جسممان می خشکد و فرو می پاشد و ذهنمان نیز فسیل شده و در بقا به سر برده و قسمت روحمان نیز چگالتر و دورافتاده تر و مهجورتر می گردد.

.

.

البته که ما انسان هستیم و در تجربه فیزیک به سر می بریم و بعد ذهن و جسممان بسیار فعال و قوی بوده و غرایزمان نیز بسیار فعال است و احساسات عمیقی داریم و دلمان طاقت دیدن افراد بی خانمان و بی سرپناه را در خیابان ها در حال نزار را نداشته و ناراحت می شویم و تصویر کودکان گرسنه و بیمار در اخبار و رسانه ها دلمان را می خراشد و ظلمی که به همکاران و دوستانمان می شود را نمی توانیم تحمل کنیم

و دلمان رابطه ای گرم و صمیمی و مهربانه و صادقانه و فرحبخش می خواهد اینها همه وجود داشته و قابل انکار و سرکوب و نادیده انگاشتن نیست فقط به خود می سپاریم که در این گونه حالات ما اول مسئول خودمان هستیم و بعد صرفاً در قبال دیگران مسئول هستیم .

چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است

.

و یادمان باشد که آمده ایم که به خود حقیقی خود برسیم از طریق زدودن رسوبات و تجربه های ست شده برای ما در مسیر رسالت شخصی مان و دیگر اینکه ذهنمان هم می بایستی حضور همه جانبه و ۱۰۰% خود را در تمامی لحظات و فرصتها و مواقع داشته و مدیریت اعتدال و به شعف رساندن سه حوزه در تمامی لحظات برعهده داشته باشد

تا مبادا خدایی ناکرده در عدم حضور یا حضور کمرنگ آن مصداق عینی لا تلقو بایدیکم الی تهلکه (‌با دست خویش ، خویشتن را به هلاکت نیاندازید ) نگردیم و در این حالت عشق نه تنها مرگ آور نبوده و باعث بقا نیست که مشعوفمان ساخته هر لحظه از حضور در زندگی مان مملو از حیات و زندگی و رشد و شعف خواهد بود .

اشتراک در شبکه های اجتماعی

---