کیمیای آگاهی

---

در خصوص تفاوت رویا و توهم مطالبی بیان شده بود (معصوم و توهم و رویاپردازی (٢)) ، اشاره کرده بودیم که رویای معصوم به ما کمک می کند تا از محدودیت ها ی موجود فراتر برویم و بیشتر از آن را بیاندیشیم ! این چهار چوب شکنی ذهنی در سطح معصوم ، عالی و مناسب است ، اما بعد از آن  به چه صورت است ؟

  آیا همیشه می توان رویای معصوم را زندگی کرد ؟!

سپس اشاره کردیم که  در زمان فعالیت جنگجو ، بایستی هدفی دقیق و مشخص تعیین کنیم و وضعیت موجود و مطلوب را بررسی کرده و مخاطرات احتمالی را هم بسنجیم !

اما در زمان فعالیت جوینده ، به نظر شما این چهار چوب شکنی ها تا چه حد می تواند مفید و یا مضر باشد ؟ تا چه اندازه می تواند به ما در رسیدن به هدف کمک کند و تا چه اندازه ممکن است سد راه ما باشد ؟

 

 

زمانی که  انرژی کهن الگوی جوینده به شکل غیر سازنده فعال باشد ، با توجه به اینکه این افراد توانایی های بسیار بالایی دارند و چه در ذهن و چه در عمل از خود قابلیت های زیادی نشان می دهند ، تلاش می کنند تا جایی که ممکن است از محدودیت فرار کنند و خود را تحت هیچ قانون و ساختاری قرار ندهند !

این فرار از محدودیت به رفتار های بیرونی ختم نمی شود و این افراد در درون نیز حاضر نیستند بپذیرند که انسان هستند و محدودیت های انسانی ، یا به عبارتی حداقل محدودیت های فیزیکی برای آنها وجود دارد.

به دلیل نبود واقع بینی (که می بایستی در مرحله معصوم و یتیم به آن رسید ) ، تنها نقاط قوت و توانایی ها ی خود را لحاظ می کنند و  مغرور می شوند و خود را فراتر از آنچه واقعاً هستند می بینند ، فلذا با توجه به این بزگ بینی ، محدودیت های حاکم در جهان هستی را لحاظ نمی کنند و  تنها با توجه به توانایی های ذهنی خود تصمیم می گیرند و شروع به حرکت می کنند !!

……………………………………………………

 

با این تصویری که از خود دارند ، در برنامه ریزی هایشان تعداد بسیاری از کارها را همزمان قرار می دهند و محاسبه محدودیت هایی مثل زمان و … را نمی کنند ! به عنوان مثال چون به صورت ذهنی قادر هستند همزمان چند مکالمه را انجام دهند ، در برنامه ریزی هایشان نیز اینگونه زمان بندی می کنند . در حالیکه ما انسانیم و محدودیت های انسانی از قبیل داشتن ۲ دست ،۲پا، ۲ چشم  و گوش و ۱ زبان را داریم !!!

  

و یا در مثالی دیگر چون سرعت عمل و سرعت انتقال خود را می شناسند ، به محدودیت های حرکتی بیرونی توجه نمی کنند ! در برنامه روزانه ، برای فرضاً چهار ساعت خود ، چهار قرار مختلف در نقاط مختلف شهر را محاسبه می کنند ، بدون اینکه به فاصله این نقاط از هم، ترافیک احتمالی و … بسیاری از محدودیت های دیگر توجه داشته باشند !

و همچنین می توان به بسیاری دیگر از این نا هماهنگی کارهای همزمان اشاره کرد ، که از نبود واقع بینی نسبت به محدودیت های فیزیکی و پیرامونی اشاره کرد که ، جزو مخاطرات پیش روی این کهن الگو محسوب می شوند!!

به خاطر داشته باشیم ،جوینده سازنده ،‌انتخابگر است .  تنها با واقع بینی ای ، که از مشاهده گر سالم ناشی می شود ، بایستی به پیرامون بنگریم و انتخاب هایمان را انجام دهیم ! در نظر گرفتن شرایط حقیقی پیرامون به معنای گیر کردن و ساکن ماندن ما نیست ، بلکه با لحاظ کردن چهارچوب های فعلی است که قادر به حرکت و ادامه صحیح مسیر مان خواهیم بود !

 

پیشنهاد : لحظه ای تامل کنید و ببینید آیا شما نیز در بخش یا بخش هایی از زندگی ، نسبت به محدودیت های موجود ، ساده انگاری می کنید و یا واقع بینانه همه شرایط محیطی و شخصی خود را در انتخاب هایتان لحاظ می کنید ؟ میزان واقع بینی خود را در تعاملات روزمره بسنجید و ببینید انتخاب های شما تا چه اندازه امکان پذیر و صحیح هستند ؟

 

اشتراک در شبکه های اجتماعی

---