کیمیای آگاهی

یتیم و اندازه یتیمی(۲)

تعداد بازدید : 943 تاریخ انتشار : ۱۳۹۹/۰۳/۰۹

تعمیم دادن ، تسری دادن ، قضاوت نا آگاهانه ، و نامیدن و قضاوت کلی بر اساس برداشتها و مشاهدات جزیی و محدود :

تصور کنید ، به شما یه سیب قرمز و آبدار و خوشمزه و تر و تازه تعارف کنند :

 

 

 

که البته یه گوشه اون ،  یه کرم کوچولو هم مشغول خوردن سیب باشه ، چه کار می کنید ؟

بعضی از ما ، سیب رو به گوشه ای پرت می کنیم و بی خیال خوردن سیب میشیم ، و با توجه بیش از حد و اندازه به اون کرمه و محدوده ای که تحت تاثیر خودش قرار داده ، کل سیب رو مورد قضاوت نا عادلانه و غیر صحیح و غیر سازنده خود قرار می دهیم و تازه شاید غر غر و نق نقی هم بکنیم که همه سیب ها کرمو شدن و آدم نمیتونه با خیال راحت  یه سیب هم بخوره و ….

 

بعضی هامون ، ممکنه قسمتی که کرم خورده است رو جدا کنیم و بی خیال کرم و کرم خوردگی که حالا دیگه حسابش از سیب جداست ، با خیال راحت به خوردن سیب مشغول بشیم .

شاید هم ، بدون کندن اون قسمت ، شروع به خوردن کنیم و حتی کرم رو هم با سیب بخوریم !!! ( به هر حال پروتئین داره دیگه !!! )

 

رفتار گروه اول، کاملا یتیمانه بود ، اگه جزو اون دسته باشیم ، یعنی اینکه هنوز یاد نگرفتیم که : 

هر چیزی سر جای خودش و به اندازه و در زمان مناسب خودش 

 

کرم شکمو ،  فقط یک قسمت کوچک از سیب رو خورده بود ،  و اینکه ما سیب رو کلاً به دور  بیاندازیم ، و تازه شروع به تعمیم دادن این اتفاق به تمام سیب ها بکنیم ، رفتاری نا آگاهانه و غیر سازنده و یتیمانه است !

با داشتن این تصویر ، هر زمان که برایمان اتفاقی بیافته و تجربه ای برایمان پیش بیاید ، که به زعم خودمان ناخوشایند هم باشه ، یادمون میاد که ، تقریباً کل سیب ، سالم و خوشمزه و قابل خوردن و لذت بخشه و فقط یک قسمت از اون کرم خورده است که می تونیم جداش کنیم ، ( که البته در مورد تجارب زندگی ، مشاهده و بررسی می کنیم ، درس آنها را می گیریم و عملاً اونو جزئی از خودمون می کنیم ) ، و از بقیه زندگیمون و همۀ ابعاد وجودی اون لذت می بریم . 

 

 

نوش جونتون



اشتراک در شبکه های اجتماعی

ارسال دیدگاه


طراحی و اجرا : 01WEB