کیمیای آگاهی

---

معصوم‌ همه چیز را خوب میبیند و با دیده خوش بینی به دنیا نگاه میکند!‌ اتفاقی مغایر با رویایش هم رخ بدهد با ابزار های خودش ( انکار رنج و … که قبلا توضیح دادیم) رفتار میکند و عملا چیزی جز آنچه میخواهد را نمیبیند!

از طرفی یتیم بد بین است وهمه چیز را یکسر تیره و تار میبینه، هر اتفاقی رو ناخوشایند میداند.

 

لیوان زیر پر است یا خالی ؟

 

کسی که در سطح کهن الگوی معصوم قرار دارد، فقط نیمه پر لیوان رو میبینه و گزارش میکنه و شخص یتیم فقط نیمه خالی لیوان رو .

در حالیکه لیوان نه پر است و نه خالی ! بلکه لیوانی است که تا نیمه آب داره!

با هر کدوم از رویکرد های معصوم و یتیم به تنهایی ،‌واقعیت دیده نمیشود، بلکه واقع بینی از تعادل بین معصوم و یتیم اتفاق می افتد .

اشتراک در شبکه های اجتماعی

---