کیمیای آگاهی

---

بستر هر گونه ارتباطی با هر چیز، هر کس، هر جا و هر وقت و هر آنچه که در مجاورت ما و در حوزه تعامل ما با جهان هستی قرار دارد،  بر اساس نیاز و رفع نیاز شکل میگیرد. به عبارتی ما بر اساس نیازهایی که داریم با شخص دیگری که توان رفع آن را ( به روش خاص خودش ) دارد، وارد رابطه میشویم تا رشد کنیم و متعالی شویم.

اما گاهی اوقات، در همین روابطی که بر اساس نیاز و رفع نیاز شکل گرفته و حادث میگردند، یتیمانه از اعلام نیاز کردن صرفنظر میکنیم و تنها وقتی اعلام میکنیم که چه نیازی داریم که مطمئن هستیم جواب ما مثبت است و قطعا از ما رفع نیاز خواهد شد! ( که با این رویکرد عملاً هم  خود را از بسیاری مواهب رابطه محروم کرده ایم و هم  فرد مقابل خود را کنترل میکنیم.  )

در حالیکه، فرد آگاه میداند در هر زمان بنا به نیاز خود میتواند از سایرین کمک خواسته و در مسیر خودش از آنها یاری طلب کند و البته این را نیز لحاظ میکند که سایرین ملزم ، محکوم و محتوم به برآورده کردن نیاز های او آنهم به شکلی که مطلوب نظر او است، نیستند .

با توجه به اینکه او فردی بیرون از ما بوده و خود در مسیر رسالت شخصی خودش آگاهانه گام بر میدارد،‌  مسئول  انتخابهای خود بوده، بایستی آگاهانه  رفتار و اعمال خودرا بر این اساس انتخاب  کند و نقش پازل خود را و رسالت شخصی اش را در جهان هستی ایفا کند، پس حق انتخاب دارد، که در پاسخ به اعلام نیاز هایی که از او میشود: بین سه مجموعه کلی زیر انتخاب کند.

 

مجموعه جوابهای  مثبت (yes )، مجموعه جوابهای منفی (no ) و یا اینکه بخواهد در فضای امکان (ignore ) حضور داشته باشد  .

که خود مقوله ماندن در فضای امکان، سه رویکرد متفاوت خواهد داشت.

الف) گاهی هدف فرد از این انتخاب این است که  میخواهد زمان بیشتری کسب کند و در زمان مناسب  انتخاب کند .

ب) گاهی میخواهد تا آگاهی بیشتری کسب کند، چراکه در حال حاضر پاسخ صحیح را نمیداند .

ج ) و گاهی هم صرفا شنیده و نمیخواهد، هیچ عکس العملی از خود نشان دهد و به عبارتی خواهان حذف انتخابی است (توجه داشته باشیم که این انتخاب را با انکار و پاک کردن صورت مسئله اشتباه نگیریم!! مثلا فرض کنید، از شما سوالی پرسیده میشود، که با اینکه جواب آن را میدانید، لزومی ندیده و صلاح نمیدانید پاسخ دهید.)

برای ملموس تر شدن، حالات ماندن در حوزه امکان، مثالی میزنیم. فرض کنید فرزند شما، از شما درخواست بستنی کرده!

در حالت الف) زمان این اعلام نیاز، بسیار نزدیک به زمان صرف غذا است، به همین دلیل شما پاسخی نمیدهید و با این روش کسب زمان میکنید تا  غذا را مهیا کنید و با مهیا شدن غذا، رفع نیاز حقیقی اتفاق می افتد.

در حالت ب) فرزند شما دقایقی قبل عطسه کرده و شما میخواهید کسب آگاهی کنید که سرماخورده و بستنی برایش مضر است یا نه؟ تامل شما در پاسخگویی به او در این حالت برای کسب آگاهی بیشتر شما بوده است که قطعا به نفع سلامت خود او است .

در حالت ج ) این بار اصلا بستنی در دسترس نبوده و مهیا کردنش برایتان امکان پذیر نیست. با این انتخاب ما، حتی اگر فرزندمان به درون خودش فرو  میرود ! باعث میشود تامل، به اعلام خودش بیشتر اندیشیده و تامل و معقل بیشتری به درخواست خود و پاسخی که شنیده بکند .

پس همواره لحاظ نماییم، در مواقعی که اعلام نیازی و یا درخواستی از کسی داریم ، در واقع به نوعی خواهان ایجاد ارتباط پایین به بالا مابین خود و دیگری هستیم. زیرا که ما نیازمند هستیم و شخص دیگر برطرف کننده نیاز ما! و چون اینگونه ارتباط بالا یه پایین و پایین به بالا، اتفاق می افتد. شخص بالاتر در پاسخ به ما حق انتخاب داشته و میتواند به اختبار خود،‌ با در نظر گرفتن مصالح و مسئولیت های خودش و حتی مواردی پیرامون ما انتخاب اصلح را انجام دهد و هر یک از سه مجموعه گزینه را انتخاب کند.

و یادمان باشد که هر حالتی، در مورد هر انتخابی که رفع نیاز کننده ما، ‌دارد، ‌تجربه هر حالتی بغیر از پذیرش آگاهانه از جانب ما قطعاً ناشی از نا آگاهیمان و قصد کنترل نابخردانه محیط پیرامونمان میباشد.

اشتراک در شبکه های اجتماعی

---