کیمیای آگاهی

---

تا به حال به این مسئله فکر کرده اید که چرا گاهی اوقات از رفتن به عمق درونی خود میترسیم؟ از فضاهایی که باعث میشوند در تنهایی تعمق کنیم دوری میجوییم؟ با سر و صدا سکوت پیرامونمان را پر میکنیم؟ به محض تنها شدن، تلفن را برداشته و یا تلویزیون را بدون توجه به اینکه چه برنامه ای دارد روشن میکنیم تا صدایی پیرامونمان باشد؟ به عبارتی از تنهایی و سکوت و تعمق هراس داشته و از آن فرار میکنیم؟

بدون شک اصلی ترین و مهمترین دلیل ما، نشناختن خود حقیقی عمق درونمان است. چرا که نمیدانیم چه کسی هستیم، از کجا آمده ایم و چه احساسات عمیق و سرکوب شده ای داریم، حقیقتاً چه میخواهیم و میخواهیم به کجا برویم، احساسات و عواطف خود را نمیشناسیم و بطور کلی با خودمان غریبه و ناآشنا هستیم.

……………………………………

…………………………………………………………

ما به منحصر به فرد بودن و یکتا بودن و داشتن و دارا بودن فردیت و هویت مشخص و خاص خود اعتقاد داریم، اما درست زمانیکه تصمیم میگیریم و می خواهیم که بر اساس همین هویت و فردیت، در تجارب روزمره زندگی برای خودمان انتخابی داشته باشیم، متوجه می گردیم که این هویت به ظاهر مستقل و غیر وابسته مان چقدر در ارتباط و وابسته و متکی به دیگران و چیزها و وسایل و لوازمی که ما را احاطه کرده اند بوده و هست!!

نام مان، نام خانوادگی مان، سر و وضع و لباسمان، سرگذشت و زندگی نامه مان، والدینمان، خانواده مان و خانه مان، شغل و دوستان و وضعیت اعتباری، محله، قوم و شهر و استان و کشور و …

همین الان لحظه ای تامل کنیم و با خود خلوت کنیم، ببینیم واقعاً چه نظری در مورد هویت و فردیت و شخصیت منحصر به فرد و رسالت الهی و وظیفه شخصی منحصر به فرد خودمان داریم؟

همواره خودمان را در این ارتباط بررسی نمائیم .

اشتراک در شبکه های اجتماعی

---