کیمیای آگاهی

---

اصل شماره ۸

فرآیند گذشت زمان و سن ، در رفتار با کودک مسئله بسیار مهم و با اهمیتی است

همواره در رفتار با کودک ، سن شناسنامه ای و سن عقلی او را در حوزه ای که با او تعامل می کنید ، لحاظ کرده و همسوی با آن در رفتارهایتان تحول ایجاد نمایید و در این زمینه نه زیاده روی کنید و نه کوتاهی.

متاسفانه خیلی از پدرها و مادرها، از بچه ها انتظار دارند که پروفسور باشند و منطقی رفتار کنند ، در صورتی که بچه تا ۸ سال فقط غریزه و احساسات  است و بر اساس حوزه غریزه، کارهایش را انجام می دهد ولی ما انتظار رفتار منطقی از او داریم.
ما با این کار به فرزندمان اجازه نمی دهیم که بچگی خود را زندگی  کند و یا برعکس، پدر و مادری که با فرزندشان که متوجه همه اتفاقات دور و برش است ،  

طوری رفتار کنند که انگار او هیچ  چیز نمی فهمد، اینگونه رفتار کردن هم به بچه لطمه می زند.
با یک مثال فکر کنم این مطلب واضح تر شود:

فرض کنید همه بچه ها در سن ۶ سالگی با رفتن به پیش دبستانی ، مدرسه رفتن را تجربه می کنند ولی ممکنه بچه ای توی ۸ سالگی بخواهد، برای اولین بار به مدرسه بره،بنابراین باید عدم توجه این بچه رو در نظر گرفت و رفتاری متناسب با سن و شرایط او را داشته باشیم.
یا بچه ای که پدر و مادرش همیشه او را بزرگترش از سنش می دانند و از او توقع رفتار بالغانه دارند و از او می خواهند که همه چیز را بداند و همیشه در حال سعی و تلاش و کوشش باشد،

خوب مسلما این بچه هیچوقت فرصت بچگی کردن را ندارد و کارها و بازی هایی که همسن و سالانش انجام می دهند و یا مقتضای سن آنهاست را انجام نمی دهد ، در واقع همیشه بالغ و عاقل رفتار می کند و اشتباهات کودکانه در او جایی ندارد، این گونه او بخش اعضم خود را نادیده می گیرد و در بزرگسالی ، با کودک درون خود بیگانه است و هیچ جایی برای رفتارهای کودکانه خود باقی نمی گذارد.

اشتراک در شبکه های اجتماعی

---