کتاب الزهد، ص: ۳۳
قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع: وَ إِنْ أَحْبَبْتَ أَنْ یَزِیدَ اللَّهُ فِی عُمُرِکَ فَسُرَّ أَبَوَیْکَ.
ترجمه: امام صادق (ع): اگر دوست میداری خداوند عمرت را زیاد فرماید پدر و مادرت را دلشاد کن.
نتیجه :
چقدر خوبه انسان کاری کنه که دل پدرش، قلب مادرش حال بیاد.
پدر و مادر دو تا نعمت هستند که نمیشه نعمت دیگهای جاشون گذاشت، فکرکنین، هر نعمتی جایگزین داره، جز پدر و مادر، مثلا خدای نا خواسته زبونم لال فرزند کسی از دستش بره، ممکنه خدا فرزند دیگه ای بهش بده، خدای ناخواسته همسر کسی از دستش بره، ممکنه همسر دیگه ای، اما پدر و مادر فقط یهدونهاس.
عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ (ع) قَالَ: جَاءَ رَجُلٌ إِلَى النَّبِیِّ ص فَقَالَ یَا رَسُولَ اللَّهِ مَا مِنْ عَمَلٍ قَبِیحٍ إِلَّا قَدْ عَمِلْتُهُ فَهَلْ لِی مِنْ تَوْبَهٍ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص فَهَلْ مِنْ وَالِدَیْکَ أَحَدٌ حَیٌّ؟ قَالَ أَبِی قَالَ فَاذْهَبْ فَبَرَّهُ قَالَ فَلَمَّا وَلَّى قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص لَوْ کَانَتْ أُمُّهُ
امام سجاد (ع): شخصی خدمت رسول خدا (ص) آمد و گفت: یا رسول الله، من هر کار زشتی را انجام داده ام. آیا راهی برای توبهی من هست؟
پیامبر (ص) فرمود: آیا از پدر و مادرت یکی زنده هست؟
گفت: پدرم زنده است، فرمود: برو و به او نیکی کن. وقتی آن مرد رفت، پیامبر (ص) فرمود: ای کاش مادرش میبود!!
بهترین راه خوبی کردن به پدر و مادر مرحوم شده:
در مرحلهی اول، اینه که دَین و بدهی اگر بر عهده دارن سعی کنیم اون دَین رو از طرفشون اداء کنیم؛
چه دیونی که از حق خدا بر عهده دارن مثل نماز قضا شده، یا روزه، یا حجّی که برعهدهشون آمده و بواسطه کوتاهی یا غفلت بهرحال انجام ندادن و مثل حقوق واجب مالی مثل خمس، زکات و کفّاره.
و چه دیونی که از حق الناس به عهدهشون مونده؛ چه اخلاقی و چه شرعی.
و در مرحلهی بعد اینه که برای پدر یا مادر مرحوم، استغفار کنیم یعنی طلب مغفرت و بخشش کنیم از خداوند.
در مرحلهی بعد، دیگه هر کار مستحبّ و خیری که در نزد خداوند، حق ثواب و اجر داره، به جای پدر یا مادر مرحوم انجام بدهیم، و خیال نکنیم اگه این کار مستحب رو به جای اونها انجام دادیم، خودمون محروم میشیم از ثواب؛ نخیر، تمام اجر و ثواب اون کار به روح اون مرحوم میرسه، تمام اجر و ثواب اون هم به انجام دهنده ـ یعنی شما ـ میرسه. حتی تقسیم هم نمیشه. خزانهی خداوند هم تموم نمیشه.
تا میتونیم عزیزان، این دو تا کار رو نسبت به پدر و مادر انجام بدهیم؛ چه در قید حیات باشند و چه مرحوم شده ؛
««یکی اینکه»» قدردان خودشون و زحماتشون باشیم، زحمتی که واسهمون کشیدن به حساب وظیفهشون نذاریم؛ در حضور و غیابشون بهشون وفادار باشیم.
««دوم اینکه»» بهشون نیکی و خوبی و مهربونی و خوشزبونی کنیم. همون ((احسان به پدر و مادر)).