کیمیای آگاهی

---

 سوال: همونطور که مستحضر هستید احادیث و آیات زیادی به شفافیت راجع به روز قیامت وجود دارد. مساله من سر زمان وقوع قیامت است. طبق احادیثی که از پیامبر (ص) وجود دارد و همچنین آیات ۱۸۷ سوره “اعراف” و ۶۳ سوره “احزاب”، اطلاع از زمان وقوع قیامت دانشی‌ست که فقط نزد خداوند است و موکدا به این موضوع اصرار شده که جز خداوند متعال کسی اطلاعی از زمان وقوع آن ندارد و شاید نزدیک و شاید هم دور باشد … این موضوع که چون در قرآن آمده است ماهم شکی نداریم. اما وقتی این حقایق رو کنار بخشی از اصلی‌ترین اعتقادات شیعه (و سایر مذاهب و ادیان) میگذاریم (بنظر من) تضاد عجیبی اتفاق میافته اون هم اعتقاد به ظهور منجی آخرالزمان هست.
به زبان ساده تر، ما برای چیزی که خداوند به صراحت فرمود‌اند زمان آنرا جز خودش کسی نمیداند، مقدمه‌ای قایل شدیم که تا آن اتفاق نیافتد قاعدتا اصل قیامت هم اتفاق نمی افتد! به بیان دیگر بنده با استفاده از مبانی اعتقادی موجود، مطمئن هستم که قیامت مثلاً در چند دقیقه و چند ساعت آینده (و شاید چند سال آینده) نخواهد بود، و این اعتقاد با صراحت قرآن در خصوص پنهان بودن زمان تجلی اراده خداوند برای قیامت در تضاد و مغایرت است!!؟

پاسخ: به نکته ای اشاره می‌شود و بعد اصل جواب
نکته: اصل اینکه برای قیامت، چیزی که ما “زمان” می‌نامیم بتوان ثابت نمود و معتقد شد، قابل قبول نیست. به زبان ساده قیامت (زمان) ندارد بلکه عالمی است مافوق زمان و زمانیات.

اولاً: اختصاص “علم قیامت” به خداوند، آیا به این معنی است که حتی اگر خود خدا بخواهد به دیگری عطا کند، نمیتواند؟

مسلماً چنین نیست، در قرآن کریم علوم دیگری هم به خداوند اختصاص داده شده؛ مانند علم به جنسیت جنین در شکم مادر، و علم به نزول باران، و علم به اتفاقات آینده، و علم به مکان مرگ انسان‌ها ( سوره مبارکه لقمان آیه ۳۴). اما به طور قطع می‌دانیم که افراد دیگری هم هستند که آنها را میدانند. به این معنی که خداوند، علم اختصاصی خویش را در اختیار آنان قرار داده.

پس نتیجه می‌گیریم که معنای اختصاص دادن و منحصر دانستن این علوم، به خداوند، دانستن مستقل و ابتدایی است، نه مطلق دانستن؛ یعنی آن کسی که مستقلاً از پیش خود و بدون تعلیم احدی، و در درجه اول، این علوم را می داند خداست و بس، لکن غیر خداوند هم بواسطه تعلیم و آموزش خداوند می توانند بدانند.

ثانیاً : معنایی که از “تعیین زمان قیامت” به ذهن میاد، تعیین بصورت مثبت است مثل اینکه کسی ادعا کند قیامت ده سال دیگر یا صد سال دیگر است. اما بصورت منفی که بگوییم زمان قیامت امروز عصر نخواهد بود یا فردا صبح نخواهد بود، به این «تعیین زمان» گفته نمیشود.

ثالثاً : این نکته لطیف است : اگر بر فرض، زمان ظهور و قیام حضرت مهدی ع مشخّص و معلوم می‌بود، ممکن بود اشکال شود که بین آن و بین مشخّص نبودنِ زمان قیامت، مغایرت و تضاد بنظر می رسد. ( لطفا دقت شود).

اما مساله این است که زمان ظهور و قیام حضرت نیز ( همانند زمان برپایی قیامت) مشخص و معلوم نیست، و علم به آن هم مختص خداوند است، و حتی خود حضرت هم اطلاعی از زمان ظهور خودش ندارد.
پس دو واقعه که هیچکس جز خدا از زمان آنها خبر ندارد و فقط میدانیم یکی قبل از دیگری است هیچگونه تضادی بین آن دو نمی تواند بوجود بیاید. زیرا هر زمان که خدا بخواهد و خودش فقط میداند، این دو واقعه را به ترتیب و پشت سر یکدیگر ایجاد خواهد کرد، چه اشکالی هست؟

رابعاً : لب کلام و جان سخن اینجاست که از پیامبر اکرم (ص) روایت صحیحه داریم به نقل شیعه و سنی که فرمودند:
اگر از زندگانی دنیا بجز یک روز باقی نمانده باشد، و پس از آن قیام قیامت باشد، خداوند آن یک روز را آنقدر طولانی می‌کند تا آنکه مردی از فرزندان من که نامش نام من، و کنیه‌اش کنیه من، و چهره و شمائلش چهره و شمائل من است، قیام نماید و زمین را از عدالت پر کند همانگونه که پر از جور و ستم گشته است ( مضمون قوی).
براین اساس، بین وقوع قیامت و قطعی بودن آن و اختصاص علمش به خداوند، و بین ظهور و قیام حضرت مهدی (ع) و قطعی بودن آن، هیچ مغایرت و تضادی وجود ندارد.

اشتراک در شبکه های اجتماعی

---