کیمیای آگاهی

---

 مکانیزم “احساس گناه ” را می شناسید؟! آیا شما از آن استفاده می کنید و یا تنها سایرین هستند که به شما احساس گناه می دهند؟ تعریف احساس گناه را چه می دانید ؟

در مطالب قبلی (بازی های خودآگاه و ناخودآگاه) اشاره کردیم که ما برای زندگی کردن، نیازمند انرژی هستیم! اگر انرژی خودمان را از درون خودمان تامین کنیم و تنها صَرفِ مسیر زندگی شخصی مان، یعنی رسالت شخصی مان کنیم، مسلماً دچار کمبود انرژی خستگی و از این دست مسائل نخواهیم بود.

اما متاسفانه اغلب ما به دلیل ناآگاهی هایی که داریم یا مکانیزم های سازنده و صحیح کسب انرژی را نمی شناسیم و یا به تعاملات بی مورد، افکار و توهمات غیر همسو و مواردی از این دست، انرژی گرانبهای خودمان را بشکل نا مناسبی مصرف می کنیم! و در نتیجه برای حرکت اصلی خود دچار خستگی و کمبود انرژی می شویم.  

در چنین مواقعی به دنبال کسب انرژی از دیگران می گردیم و یکی از مکانیزم های رایج در این خصوص، پروسه احساس گناه دادن است (این مورد بویژه در خصوص زمان فعالیت معصوم غیر سازنده در درون ما نمود بیشتری دارد ).

بیایید با مثال های بیرونی و ملموس شروع کنیم! کودکی را تصور کنید که دوست دارد قبل از نهار، شکلات بخورد و والدین به دلایلی صلاح نمی دانند قبل از وعده غذایی اصلی شکلات بخورد! اصرار های اولیه کودک فایده ای ندارد، راه هایی مثل گریه و دعوا و جیغ و داد هم فایده ای برایش نداشته، حال شروع می کند به احساس گناه دادن و والدین هم که احساس گناه گرفته اند و خود را مقصر می دانند برای زودتر تمام شدن قضیه، شکلات را به او می دهند !

 حال چه کنیم که احساس گناه نگیریم؟

   احساس گناه گرفتن مربوط به آنیمای غیر سازنده ما  است.

ابتدا بایستی خودمان بیاموزیم که احساس گناه ندهیم! و در خصوص سایرین هم به خودمان یادآوری کنیم که رفتار آگاهانه و مسئولانه احساس گناه گرفتن ندارد ! زمانیکه مسئولانه و با توجه به در نظر گرفتن تمامی جوانب با آگاهی خود تصمیم می گیریم، دیگر دلیلی برای بازی های آنیمایی، احساس گناه گرفتن و پشیمانی های شدید نیست!! مسلماً امکان دارد با گذشت زمان متوجه کاستی هایی در اگاهی مان برای تصمیم گیری بشویم ولی آنچه مهم است اینکه با غلط کردن انتخاب های گذشته خود و تخریب خود با افکار و کلام منفی قطعاً بهبودی در اوضاع حاصل نمی شود.

احساسات و حالِ بد مربوط به زمانی است که چیزی سر جای خودش نباشد! وقتی ذهن ما که مدیریت کلیه حوزه های وجودی ما را در بر دارد تصمیمی می گیرد ، هر چقدر هم از لحاظ احساسی ناراحت کننده و سخت باشد بایستی آن را بپذیریم و پس از آن صرفاً مسئولیت های آنرا بر عهده گرفته و در صدد کسب اگاهی  بیشتر باشیم.

 به خاطر داشته باشیم که ” توجیه کردن ممنوع ” است!!

مسئولیت رفتار، گفتار و اعمال خود را بر عهده بگیریم و به سمت کسب آگاهی های بیشتر حرکت کنیم.

اشتراک در شبکه های اجتماعی

---