هر کودک دنیایی است منحصر به فرد!!!
بچهها شبیه خودشان هستند و خودشان را زندگی میکنند. یعنی با شبیهسازی آنها با سایر کودکان یا اقوام و آشنایان ،و یا حتی پدر و مادرشان ، به هویت و فردیت آنها آسیب رسانده و موجودیت آنها را مخدوش مینماییم.
مامانها و باباهای آگاه به جای اینکه بگویند: «بچهام شبیه مامانم یا باباش است.» میگویند: «بچهام به خودش رفته است! چشمهاش شبیه خودش است».
اگر آنها را شبیه به دیگری خطاب کنیم، بچهها ناخودآگاه شروع به الگوبرداری از آن تصویر میکنند. و غالبا به همان الگو برداری تا ابد ادامه داده و مسیر رشد و تعالی خودشان را بکلی فراموش میکنند و صرفا در همان چهارچوب به طی طریق میپردازند.
«هر کودکی یک دنیا است. دنیایی منحصر به فرد و صرفاً شبیه به خودش و برای رفتار بهینه با او، و ایجاد ارتباط آگاهانه و سازنده، و تعامل با او،اول از همه میبایستی این دنیای منحصر به فرد را به رسمیت بشماریم. و پس از آن برای هر چه بهینهتر برقرار نمودن این تعامل، نیاز به یک دنیا آگاهی داریم.»