کیمیای آگاهی

هر ارتباط و هر تعامل با هرکس، یک سری آلودگی و پالودگی و شالودگی از خود به جا گذاشته و با خود به همراه دارد ، که بر اساس آن بایستی حدود و صغور این رابطه و تعامل را تعیین کرد.

 

شالودگی، در هم تنیدگی هایی است که برای هردو طرفِ تعامل لازم است و طرفین نیازمندِ آن هستند.

 

پالودگی، آن است که در مجاورت یکدیگر، از مواردی که به صلاحشان نبوده و در مسیر تعالی شان نیست و برایشان اصلح نیست پالایش شوند .

 

آلودگی، شامل چیزهاییست که مزاحم تعالی شان می باشد .

 

در هر تعامل و ارتباط در جهان هستی، معمولا هر سه مورد شالودگی، پالودگی، آلودگی حاکم است و بایستی حدود و صغور تعاملات و ارتباطات بر اساس این سه مطلب تعیین گردد. 

 

بالطبع اگر این موارد را در تعاملاتمان لحاظ نکنیم، اثرات سازنده و غیر سازنده، یکدیگر را از بین برده، به عبارت دیگر محسنات یک رابطه شاید بتواند با مراتب غیرسازنده ش، یک جمع جبریِ خنثی را تشکیل دهد، . . .