کیمیای آگاهی

---

‌ “حوضچه های متحد المرکز”


چنانچه به نحوه عملکرد حوضچه های متحدالمرکز توجه کنید ، خواهید دید که در این حوضچه ها  آب نخست در حوضچه کوچک بالایی پر شده و بعد به حوضچه بعدی میریزد و همینطور بعد از پر شدن حوضچه دومی به ترتیب به حوضچه های بعدی سرریز می شود. آنچه که مبنای عملکرد می باشد، اینست که حوضچه ها بنا بر اولویت مرحله به مرحله پر شده و سرریزِ پر شدنِ آب در هر حوضچه به حوضچه بعدی می ریزد . . .

این عملکرد میتواند الگوی آموزنده و تاثیرگذاری در دهندگی هایمان باشد . دقت کنیم در دهندگی هایمان نیز، ابتدا بایستی ظرف وجودی حوزه خودم پر شده باشد و بعد سرریزِ این پر شدن را به حوزه های اطرافم بنا بر اولویت ، مرحله به مرحله گسترش بدهم . . .

من ابتدا باید عاشق خودم باشم . . . بعد حوزه خانواده ، بعد مرحله به مرحله عشقم را گسترش بدهم تا مرحله عشقِ جهان شمول به کل جهان هستی، . . .

در واقع ” من ” مرحله به مرحله از عشق پر شده و از توهم ” من” رها شده، تا جایی که به کل بپیوندم . . .

هنگامی که ظرف وجودی خودم خالی باشد، نمی توانم از ظرف خالی، عشق حقیقی به دیگری تقدیم کنم، . . . به طور مثال افرادی هستند که سراسر نیازمند محبت و سرویس گرفتن هستند ، و در حالیکه خودشان سراسر تشنه محبت می باشند و آبی درونشان نمی جوشد، دهندگی را صرفا معطوف به بیرون می کنند، . . . ( ابتدا باید جهت این دهندگی را به سمت درون خودشان متمایل کنند و پس از پر شدن ظرف وجودشان ، سرریزِ آن را به حوزه های بعدی بریزند . . . )

و یا به عنوان مثالی دیگر ، فردی را تصور کنید که ساعات فراغتش را به خانه سالمندان می رود تا به افراد آنجا رسیدگی کند ، درحالیکه که هیچ فرصتی برای رسیدگی به فرزندان و والدینش که سراسر تشنه محبتش هستند را اختصاص نمی دهد ( یاری و رسیدگی به سالمندان بسیار عالیست ، به شرطی که حوزه های نزدیک، جهت سیراب کردن حوزه های دیگر تشنه نمانند)

وقتی میتوانم بگویم عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست، که اول خودم ،فرزندانم، همسرم، والدینم، خواهر و برادرم و حوزه های اطرافم را عاشق باشم و پس از طی این مراحل ، شایستگی ورود به تجربه عشق فراشخصی و جهاشمول را خواهم داشت، . . .

اشتراک در شبکه های اجتماعی

---