کیمیای آگاهی

---

هر نوع ارتباطی در جهان هستی از هر جایگاهی که شکل گرفته باشد، قطعاً روزی به انتها خواهد رسید زیرا که زیر بنا و ریشه و فلسفه شکل گیری هر گونه ارتباطی بدون هیچ گونه تعارف و رو در بایستی و فارغ از ادعاهای زیبا و قشنگ و بعضاً هم بعضی دروغهای دوست داشتنی ، فقط و فقط نیاز و رفع نیاز می باشد ، و نیازی که باعث شکل گیری ارتباط بوده بالاخره به هر شکل ممکن به شکلی مرتفع شده و بالطبع شاکله ارتباط را به نوعی تحت تاثیر قرار خواهد داد ،

( البته توجه کنیم که این به معنای پایان کلیه روابط و یا رابطه و یا قطع ارتباط نیست و می تواند رابطه جدیدی بر اساس نیاز و رفع نیاز دیگری در موارد تازه و مورد تعامل و یا سطوح دیگری اتفاق بیافتد.)

.

  

.

در پروسه حامیگری نیز بالاخرهزمانی فرا خواهد رسید که به دلایلی از جمله ناتوانی شخص حامی در برآورده نمودن نیاز های گیرنده حمایت و یا رشد کننده و توان شخصی او برای برآورده نمودن نیازهایش ، این ارتباط به پایان می رسد !

لانه پرنده ای را تصور کنید که چند جوجه کوچک تازه از تخم درآمده ، با دهانی باز و گرسنه و محتاج گرمای بدن و حمایت مادر و غذای تدارک دیده شده به توسط او ، با شدت تمام در حال سر و صدا کردن هستند و والدینشان ، مرتب در حال تهیه و تدارک خوراک و حمایت همه جانبه  آنها هستند!!  ( به نظر میرسد این جوجه ها هرگز سیر نخواهند شد ! و به سختی می توان مستقل شدن آنها را تصور کرد. )

و

 

و

بعد از گذشت مدت زمان معینی که جوجه ها کمی جان گرفتند و  بال و پر جوجه ها توان بیشتری گرفت و آمادگی تمرین پرواز را داشت ، والدینشان ، آنها را از به بیرون از لانه هدایت نموده و تمرین و مشق پرواز به آنها می دهند !!

شاید در نگاه اول ، پروسه هدایت کردن جوجه ها به بیرون از لانه و محیط امن تدارک دیده شده به توسط حامیان ایشان  ، به ظاهر سنگدلانه و بی رحمانه به نظر رسیده و یا واقعاً باشد ، ولی با همین رفتار آگاهانه و مسئولانه و قطعاً سازنده (و حامیگری سازنده ) است که جوجه ها توان پرواز پیدا می کنند و قادر به مستقل شدن هستند و می توانند از پدر و مادرشان دور شده و فاصله گرفته و خود شان زندگی جدیدی را آغاز نموده و چرخه طبیعت در این مورد به روند چرخشی طبیعی خودش در این مورد ادامه دهد  .

چرا که اگر زمان بیشتری ، هر چند بسیار کوتاه ، در لانه بمانند به دلیل تغییر هورمونهای رشد و متابولیسم طبیعی بدنشان و دلایل بسیار زیاد دیگر ی که در مورد هر جانداری به نوعی صادق است ، دیگر توان پرواز و ادامه زندگیش را نخواهد داشت !

ت

ل

بزرگترین و پر ارزشتریندهندگی دوران حامیگری ، و هدیه تقدیمی از طرف حامی به حمایت گیرنده و معصوم و یا یتیم تحت نظر او ، دادن استقلال به حمایت گیرنده و هدایت او به سمت مستقل شدنش است !!

اشتراک در شبکه های اجتماعی

---