کیمیای آگاهی

---

بارها دیده ایم چند نفر ناظر و شاهد یک اتفاق بوده اند ولی گزارش های متفاوتی از اتفاق  ارائه میدهند، و این سوال به ذهنمان میرسد که “حق با کی بوده؟” ،”چه کسی واقع بینانه و بی غرض گزارش داده؟ ” “واقعا چه اتفاقی افتاده؟ “و …

اغلب ما بدلیل تجربیات شخصی گذشته ،نوع تربیت ،تیپ شخصیتی و سایر تفاوت های فردی، نوعی فیلتر جلوی چشمانمون داریم که دنیا و اتفاقات پیرامون را از منظر اونها تماشا میکنیم. مثلا  فرض کنید شمابا عینکی با شیشه قرمز به دنیا نگاه کنید مسلما تصویری که میبینید با کسی که عینکی با شیشه سبز به چشمش زده متفاوت است! حالا هر چقدر هم اصرار کنید که فلان جسم قرمز است شخص مقابل آن راسبز میبیند !

 

این تفاوت دید به معنای غلط بودن یکی یا درست بودن دیگری نیست. صرفا تفاوت زاویه و نوع نگاه را به ما نشان میدهد و آگاهی از این تفاوت ها کمکون میکنه نسبت به هم بی قضاوت باشیم.

پس مشاهده گر واقعی چگونه است؟

بهترین مثال برای مشاهده گر دوربین عکاسی است.

تا به حال دیدید دوربینی که از مراسم تولد و عروسی عکس میگیرد خندان و شاداب باشد؟ در مراسم تحویل سال نو نقاشی روی تخم مرغ هارو قضاوت کنه؟  با عکاسی از مسابقات اسکی هیجان زده بشه؟ زمانیکه از مراسم تدفین عکس میگیرد گریه کند؟ یا با عکاسی از بازماندگان زلزله افسردگی بگیره؟

   

 

دوربین عکاسی، بدون اینکه خودش را وارد اتفاق کند و مستقیما تاثیر بگیرد، فقط و فقط مشاهده میکند، تصویر میگیرد و تصاویر و آدمهای و اتفاقات را خوب و بد نمیکند.

البته توجه کنیم که مشاهده گری را با بی حسی اشتباه نگیریم! کسی که بی حسی دارد هیچ چیزی را نمیبیند و از تجارب و اتفاقات پیرامونش هیچ درسی نمیگیرد، ولی مشاهده گر با دقت تمام، کوچکترین جزییات و ظرایف را هم در نظر میگیرد و میبیند و هیچ چیزی را از قلم نمیاندازد،  ولی خودش را وارد  اتفاق نمیکند و میداند با غرق شدن در  مسئله توان حل مسئله را نخواهد داشت،

او با اشراف میبیند و می آموزد و در صورت لزوم عمل میکند!

 

اشتراک در شبکه های اجتماعی

---