کیمیای آگاهی

امنیت در ناامنی(۱)

تعداد بازدید : 672 تاریخ انتشار : ۱۳۹۹/۰۳/۰۱

فرض کنید برای گردش به مناطق کوهستانی و جنگلی سفر کرده اید، اگر ناگهان متوجه شوید شیر خشمگین و غرانی روبروی شما ایستاده و می خواهد به شما حمله کند و دره ای پشت سرتان باشد چه می کنید؟ آیا خودتان را از پرتگاه به پایین پرتاب می کنیدیا با شیرمی جنگید ؟

قبل از بررسی پاسخ های احتمالی بیایید مقوله امنیت در نا امنی را بررسی کنیم . مسئلهای که پیش روی کسیکه در درونش احساس نا امنی عمیقی می کند و امنیت و آرامش را در نبود امنیت می داند ، قرار دارد را امنیت در نا امنی می نامیم . شاید به ظاهر عجیب باشد اما در این مواقع فرد به نوعی از احساس نا امنی ، آرامش گرفته و احساس کاذب امنیت می کند . 

در این حالت ترس ما از نا امنی و اتفاقی که آنرا باعث نا امنی خود می دانیم ، از خود آن اتفاق بسیار بیشتر و سنگین تر است . در حالیکه اگرزود هنگام قضاوت نکنیم و واقع بینانه ببینیم و بررسی کنیم چنین رویکردی نخواهیم داشت

به عبارتی در این شرایطبا یتیم غیر سازنده ، یعنی بدبینی بسیار زیاد، امید معصومانه (  تصاویر و رویاهای معصوم) خود را که به ما انرژی و نیرو می دهد را خراب می کنیم! به معصوم خود اجازه نمی دهیم تا رویایی خوش بینانه و مطلوب برای ما بیافریند تا از آن نیرو و انرژی بگیریم و از یتیم خود به درستی و برای دیدن مغایرت وضعیت موجود با مطلوب استفاده نکرده و به اشتباه از انرژی یتیم که بسیار ارزشمند است برای نابود کردن ساخته های معصوم استفاده می کنیم . 

  

بیایید مثال ابتدای متن را بررسی کنیم ! جوابهای متفاوتی به این سوال داده می شود، و برای تحلیل ، مهم این است که رویکردمان را نسبت به انتخاب هر یک از این دو گزینه بررسی کنیم ! 

اگر معصوم به شکل سازنده در ما فعال باشد ، امید خود را به نجات یافتن حفظ می کنیم و همین امید به ما کمک می کند در مراحل بعدی به دنبال راه نجات باشیم ! اگر با یتیم غیر سازنده که بسیار بدبین است و هیچ امیدی ندارد،به موضوع نگاه کنیم، احتمالاً پرتگاه هولناکی که امیدی به نجات از آن نیست را سریعاً انتخاب می کنیم و هیچ بررسی برای مبارزه با شیر انجام نمی دهیم . 

اگر یتیم بصورت سازنده درما فعال باشد ، به اندازه پرتگاه نگاه می کنیم و توان خود را بررسی می کنم ، از طرفی به فاصله شیر از خودمان توجه می کنیم!

با کمک از کهن الگوی جوینده ، می توانیم راه های مختلفی که برای این مسئله وجود دارد را بررسی و تحلیل کنیم، حتی جنگجوی ما می تواند در صورت امکان از بین راه های حل مسئله دوست شدن با مانع را انتخاب کند، یا … و با انرژی که از امید معصومانه و دیدن مغایرت های یتیم به دست آورده ایم ، بهترین انتخاب را برمی گزینیم!

معصوم سازنده به ما کمک می کند ، امید خود را در هر شرایطی حفظ کنیم (و البته معصوم غیر سازنده نیز ممکن است منجر به ندیدن درست مساله ، بی حسی و بی تفاوتی و انفعال شود ) ، یتیم در حالت غیر سازنده نا امید و بد بین است و هیچ مفرّی نمی بیند و یتیم سازنده مغایرت موجود را می بیند و برای نجات ، انرژی می گیرد.

به هر دلیلی ممکن استدر گذشته از تجربه ای استنباط اشتباهی کرده باشیم و بنا به آگاهی آن زمان این باور غلط (یعنی امنیت گرفتن از شرایط نا امن )در ما شکل گرفته باشد و از ترس از دست دادن شرایط امن، ترجیح داده باشیم در نا امنی زندگی کنیم !!! اما چیزی که مهم است و اهمیت بسیار دارد این است که از این لحظه ، انتخابگر افکارمان باشیم !

به هر تجربه ای هر چند به ظاهر سخت و پیچیده ، با مشاهده گرواقع بینی و در تعادل به پیرامونمان بنگریم و در عین حفظ امید ،از دیدن مغایرت و اختلاف آنچه می خواسته ایم و آنچه اکنون پیش روی ماست، انرژی بگیریم تا با آن تعامل کنیم ! و به جای فرار و در خود فرو رفتن و انفعال (که از تبعات امنیت در نا امنی است ) حرکت کنیم و پویا باشیم .

 



اشتراک در شبکه های اجتماعی

ارسال دیدگاه


طراحی و اجرا : 01WEB